Citaat:
Seks als Russische roulette: HIV anno 2009
Door (ja), 16/11/2009 - 10u11
'Als ik 's ochtends thuiskom uit de homodisco, vraag ik me af: hoeveel mensen zouden vannacht besmet zijn?'
In België is het aantal HIV-besmettingen nog nooit zo hoog geweest: per dag worden gemiddeld drie mensen met het virus aangestoken. Onder de autochtone Belgen treft HIV in de eerste plaats homoseksuele mannen. En wat verontrustend is: steeds meer van die jonge mannen doen aan barebacking - letterlijk: paardrijden zonder zadel. Condoommoeheid anno 2009: 'Aids is een ver-van-mijn-bedshow geworden'.
Vroeger is lang geleden. Vroeger dacht Karel dat je geen hand mocht geven aan mensen met HIV of van hetzelfde glas drinken. En dat het virus alleen oudere mannen trof - mannen van minstens veertig die vele watertjes hadden doorzwommen. Maar nu is Karel tweeëntwintig en al meer dan één jaar besmet.
Karel «Twee jaar geleden loop ik toevallig mijn ex tegen het lijf. Het klikt: we raken in gesprek, we drinken iets, en we vrijen zonder condoom. Een bevlieging van het moment. Soit, enkele weken later verneem ik dat hij koortsig is: hij vertoont de symptomen van griep. Uit voorzorg laat hij zich testen, en hij blijkt seropositief. Ik schrik me het pleuris, laat me ook testen, maar mijn resultaat is negatief. Een half jaar later onderga ik een nieuwe test: weer negatief. Nog een half jaar opnieuw een test, en ik ben positief! In al die tijd had ik welgeteld één keer onveilige seks gehad.
»Ik weet wie me heeft besmet: een man, tien jaar ouder dan ik, die ik al jàrenlang probeerde te versieren. Eindelijk was het me gelukt. Ik heb hem nog een condoom gegeven, maar hij heeft 'm niet om gedaan: hij wilde niet.»
Karel kreeg het slechte nieuws in het Tropisch Instituut in Antwerpen te horen. Hij siddert nog als hij terugdenkt aan de weinig tactvolle wijze waarop hij op de hoogte werd gebracht. De oudere dokter tikte het resultaat in op een computerscherm, dat ook binnen zijn gezichtsbereik stond: 'Status seropositief'. Twee woorden - een wereld van verschil.
Karel «De dokter zag dat ik het ook had gelezen. 'Ge hebt het nu toch gezien,' zei hij. 'Ge zijt positief.' En daar moest ik het dan mee doen, met de toevoeging dat hij ook nog een andere seksueel overdraagbare ziekte had vastgesteld: gonorroe, beter bekend als 'de druiper'. Maar dat laatste was geen ramp, zei hij: met antibiotica zou dat wel verdwijnen.»
HIV was een ander verhaal: een virus voor de rest van je leven. Karel wrijft bedachtzaam door zijn halfwassen baard. 'Op het moment dat ik het vernam, zat ik alweer in een andere relatie. Ik was in paniek: had ik onbewust mijn partner misschien ook besmet? Gelukkig wees een test het tegendeel uit. Ik had het mezelf nooit vergeven.
'Ik heb hem het slechte nieuws snel verteld. Maar mijn vriend was er meer kapot van dan ikzelf. Twee dagen lang heeft hij zichzelf opgesloten, onbereikbaar voor alles en iedereen. En na één maand heeft hij mij verlaten. Natuurlijk had dat met HIV te maken.
'Het heeft me diep geraakt, dieper dan ik voor mezelf wilde toegeven: ik heb een heel wilde periode gehad. Maandenlang was ik compleet losgeslagen: in het weekend ging ik drie dagen lang ononderbroken uit, met de hulp van grote hoeveelheden drugs. Wat ik toen allemaal heb uitgevreten, weet ik niet meer. Maar dat ik altijd veilig heb gevrijd, lijkt me onwaarschijnlijk: als je wég bent, denk je in een dark room niet aan beschermde seks. Bovendien ben ik nogal bottom ingesteld (de partner die bij anale seks wordt gepenetreerd, red.). Dan héb je het niet onder controle. En met vloeibare xtc, de love drug, blijf je gaan: dag en nacht heb je zin, meer dan met Viagra. Maar goed, mijn wilde dagen zijn stilaan voorbij. Ik leer dat je ook kunt genieten van een zaterdagavond met zijn tweetjes thuis. Dat is nieuw voor mij (lacht).'
De besmetting vond plaats vijf dagen voor zijn verjaardag, zegt hij. Zo stom. De rest van zijn leven zal er aan die dag een naar gevoel vastzitten. 'Het is niet makkelijk te accepteren dat je seropositief bent. Ik was lange tijd boos. Vooral op de gast die me heeft besmet: volgens mij weet hij wat hij heeft gedaan. Als ik 'm op straat tegenkom, zegt hij niks, maar gaat spontaan aan de overkant lopen. Hij ontwijkt me. Ik neem aan dat hij me bewust heeft besmet, als wraak voor wat hém overkomen is. Wraak is een sterk gevoel. Ik moet zeggen: ik heb ook met het idee gespeeld om me op anderen te wreken. Gelukkig heb ik het snel laten varen.
'Je bent ook boos op jezelf: je geeft jezelf de schuld voor wat er is gebeurd. Het duurt een hele poos voor je dat anders gaat zien. Bij mij heeft Sensoa (Vlaams service- en expertisecentrum voor seksuele gezondheid, red.) daarin een grote rol gespeeld. Als je met een seropositieve partner onveilig vrijt, vertelden ze, is de kans dat je besmet raakt 0,5 à 3 procent. Ik heb gewoon pech gehad.'
Bron: Deel uit artikel 'Seks als Russische Roulette: HIV anno 2009' uit de Humo van 17 november (nr 47)
Gevonden op www.humo.be
|
Ik heb het artikel in de Humo gelezen, en het is inderdaad vrij onthutsend.
Toen ik toevallig ooit eens de voorwaarden om bloed te geven las op de site van het Rode Kruis, en zag dat homoseksuelen geen bloed mochten geven, vond ik dit eerst heel discriminerend, en eerlijk gezegd ook vrij grof. Maar als je leest dat meer dan 70% van de autochtone Belgen ( autochtoon, want de meerderheid, 60%, van de totale bevolking dat besmet is, is allochtoon. Misschien een idee voor een volgend artikel om dat eens onder de aandacht te brengen?), dus, meer dan 70% van de besmette autochtone Belgen is homoseksueel, dan snap ik het Rode Kruis volkomen.
Er moet dringend een soort van bewustwordingscampagne gevoerd worden, zeker bij de jongeren. Zij zijn zich helemaal niet meer bewust van hiv, aids en de gevolgen. En hoe dit allemaal kan vermeden worden met een simpel condoom.
Het is zo schokkend dat sommige mensen erop kicken om besmet te geraken, of erger, iemand te besmetten!
|