Het lijkt me geen goed idee kinderen met Down toe te laten in het gewone onderwijs. Zoals hiervoor al gezegd werd zijn er verschillende gradaties in de ziekte, wat het bijna onmogelijk maakt voor de jongeren met Down om elk jaar meteen te slagen.
Het stiefzusje van mijn vriend heeft ook het syndroom van Down, en haar verstandelijke vermogens zijn vergelijkbaar met die van een kind van zeven. Zijn de kinderen met Down dan gedoemd talloze jaren te blijven proberen om alsnog een diploma te behalen, en dan uiteindelijk te worden teruggestuurd naar een BuSO-school?
Als men toch kinderen met Down gaat toelaten in het gewone onderwijs, is het zeker niet haalbaar voor alle kinderen. Maar waar ligt dan ergens de grens? Bovendien vergeet men ook de andere kinderen die noodgedwongen naar een BuSO-school gaan. Hebben zij dan geen recht op gewoon onderwijs? Wie bepaalt wie wel en wie geen recht heeft op gewoon onderwijs, rekening houdend met ‘gelijke onderwijskansen’?