Je haalt het voorbeeld aan van ongewenst zwanger worden. Ongewenst zwanger omdat het een ‘ongelukje’ is of ongewenst zwanger na verkrachting?

Als ze toch deze abortuswet willen versoepelen, zullen er duidelijke grenzen moeten gesteld worden. Abortus kan in bepaalde gevallen, maar we mogen er geen ‘gewoonte’ van maken, een soort ‘vervangmiddel van de pil’ in het extreemste geval. Ik vind dat er grenzen zijn. Abortus moet kunnen, maar de wetgeving er rond mag niet te soepel worden.

Er wordt in het artikel ook gesproken over alleenrecht. Hier heb ik het moeilijk mee. Het zit me ook een beetje dwars bij de Belgische abortuswet. Stel je nu voor: Een vrouw/meisje wil abortus plegen. Wat als de vader het kind wel wil houden? En we spreken dan niet van een noodsituatie (vrouw zou kunnen sterven door kind te krijgen of na gedwongen seks/zwangerschap). Waarom kan de man dan niet beslissen om het kind te houden? Als de man in staat is om het kind (eventueel alleen) op te voeden. Waarom moet hij daartoe dan niet de kans krijgen? Het kind is toch evenveel van hem als van de vrouw?

Interessant om nog te lezen hierbij: http://www.kennislink.nl/publicaties/abortus