Als menslievend persoon is het inderdaad niet te begrijpen dat mensen elkaar en in het bijzonder hun of andermans kinderen zulk een leed kunnen aandoen.
Het feit dat dit jarenlang zich heeft kunnen manifesteren geeft mijn inziens wel blijk van een aantal dingen:
* nl, het systeem blijkt dan toch niet naar behoren te werken. Het zou erop gericht moeten zijn om de zwaksten te beschermen, maar zelfs wanneer deze het lef hebben om hulp in te roepen (wat in zulk een situatie vaak levensbedreigende gevolgen kan hebben) wordt deze hulp genegeerd of niet geboden. Er wordt blijkbaar zelfs geen verder onderzoek gevorderd. Zou de persoon in kwestie (rechter) dan ook niet aansprakelijk gesteld moeten worden voor zijn nalatigheid omtrent opvolging van deze situatie?
*nl, onze maatschappij wordt steeds individualistischer. Iedereen leeft op zijn eigen eilandje, heeft al genoeg aan zijn eigen problemen en wil nog niet meer problemen op zijn nek halen door zich te moeien met de situatie van vrienden of buren. Dus, gemakkelijkheidshalve sluit men de ogen en doet men of er niets aan de hand is. Hoe dit op te lossen is? Dat is een groter vraagstuk en vereist groots denkwerk, maar persoonlijk geloof ik wel in positieve stimulansen vanuit de overheid. Ook is het belangrijk dat, wanneer een buitenstaander besluit zijn "mond open te doen" en aan de klok te luiden, deze ook naderhand op de hoogte wordt gehouden van het welzijn van de misbruikte perso(o)n(en). Dit stimuleert het gevoel van 'goede burgerzin', wat onze maatschappij toch zeker kan gebruiken.