Het is niet enkel een verkeerde aanpak van de generaals op het terrein, maar de situatie in Afganistan en Irak zijn ook te wijten aan de demoralisatie. Niemand heefd nog zin in deze oorlog, omdat hij te lang duurt. Zoals in Viatnam dacht de VS het "binnen de 6 maanden op te lossen". Niet dus.
Als een bevolking onder de wapens is, krijgt men het land niet onder controle.
S'morgens kom je persoon X vriendelijk op de markt tegen, en s'avonds staat deze zelfde persoon met een AK-47 op je makkers te schieten. Zo werkt een guerilla oorlog nu eenmaal. Hetzelfde liedje als in Viatnam. Als je een vijand niet kan zien, hoe kan je hem dan bevechten?
Op den duur kunnen aanhoudende guerrilla-acties de vijand uitputten, diens moreel ondermijnen en uiteindelijk, zoals de geschiedenis aantoont, de overwinning binnen bereik brengen.

Mijn conclusie daaruit is als volgt, zo snel mogelijk Afgaanse en Irakese jongeren opleiden zodat ze weer instaan voor hun eigen verdediging en de macht weer aan het volk geven. Hoe langer de Amerikaanse troepen daar als bezettingsleger optreden, hoe meer weerstand er op termijn gaat geboden worden.