Ik vind dat de academische wereld toch wat snobistisch reageert. Ik begrijp echter dat zij zich wat terughoudend opstellen ten aanzien van (te) veel studenten. Volgens mij is het net goed dat meer jonge mensen de kans krijgen om te studeren, iets wat 50 jaar geleden was weggelegd voor enkele 'gelukkigen'. (Interessante lectuur over dit onderwerp kan je onder andere vinden in het pas verschenen boek ‘Hoe was’t op school jongen?’ van Paul Janssenswillen.) Doch vind ik dat vanuit het secundair onderwijs de stap naar hoger onderwijs grondiger dient te worden voorbereid. Sommige scholen voeren een actief beleid om hun zesdejaars te laten kennismaken met het hoger onderwijs, verschillende richtingen, hun eigen capaciteiten en interesses,... In het bijzonder denk ik aan het college in Hasselt waar men een lesuur per week uittrekt om hun zesdejaars grondig voor te bereiden op de toekomst. Ik merk wel op dat ik een hekel heb aan de 'laat –ik-het-eens-proberen' mentaliteit. Deze mentaliteit heerst niet enkele bij de starters maar wordt mede-instant gehouden door de hogescholen en universiteiten die immer trachten zoveel mogelijk studenten aan te trekken. Het leerkrediet is dan ook een poging om deze mentaliteit in te dijken. Of dit een doeltreffende strategie is, betwijfel ik toch...