actualiteitsforums - Enkele post bekijken

Schuldeiser van De Tandt kreeg voor Brusselse rechtbank altijd gelijk

Luc Vergaelen, de zakenman bij wie Francine De Tandt, voorzitter van de Brusselse rechtbank van koophandel sinds 1999 voor meer dan een half miljoen euro in het krijt staat, kreeg van diezelfde rechtbank de afgelopen jaren bijna altijd gelijk. Ook in rechtszaken die hij normaliter nooit had kunnen winnen.

Eind 2007 werd Vergaelen door de rechtbank in Brugge veroordeeld wegens contractbreuk met een man die van hem een appartement had gekocht in Oostende. Hij liet prompt alle contracten met andere kopers wijzigen. Voortaan was, in geval van geschil, enkel nog 'de rechtbank van koophandel te Brussel' bevoegd. 'Hij ging ervan uit dat daar voor hem andere wetten gelden dan in Brugge', zegt één van de gedupeerden.

"Humane redenen"

In 1998 leende de firma Valerie Invest van Luc Vergaelen na bemiddeling door rechter Francine De Tandt 540.000 euro aan haar broer Marc De Tandt. Die maakte het geld onmiddellijk over aan een groep Ivoriaanse oplichters. Zij hadden een concessie op een goudmijn voorgespiegeld en samen met zijn zus was hij erin getuind. Francine De Tandt werd eind 2002 door de rechtbank in Oudenaarde samen met haar broer en diens echtgenote veroordeeld tot het terugbetalen van de openstaande schuld van 526.512,67 euro. De veroordeling werd in 2005 bekrachtigd door het hof van beroep.

Vergaelen verwierf inmiddels de hypotheek op de woningen van Francine De Tandt, haar broer en hun hoogbejaarde moeder. Hij kan vrij beslissen of en wanneer hij de familie op straat zet, maar liet tot nu toe na de gerechtelijke beschikkingen uit te voeren. "Om humane redenen laat ik dat voorlopig zo", zei hij gisteravond aan vtm. "Maar vroeg of laat zal die schuld terugbetaald moeten worden. Niet meer of niet minder."

Gedwongen ontslag

Gisteren berichtte De Morgen dat Luc Vergaelen onlangs, nadat hij zelf voor die functie had gekandideerd, is benoemd tot gerechtelijk expert bij de Brusselse rechtbank van koophandel. Dat gebeurde onder de verantwoordelijkheid van De Tandt, die eind 2007 voorzitster werd.

Vergaelen was vroeger al, tot in 2000, consulair rechter bij de die rechtbank. Hij werd tot ontslag gedwongen door voorzitster Anne Spiritus Dassesse. De officiële reden was dat hij zijn accountancybureau Fiduver & Partners van de hand had gedaan en zijn professionele activiteiten wou afbouwen. Volgens insiders lag de ware reden bij het feit dat de man langzamerhand de faillissementen opstapelde en het steeds vaker gebeurde dat hij als procespartij moest verschijnen in de rechtszaal waar hij mee rechtsprak.

Eerder was de man ook in opspraak gekomen na de zelfmoord van één zijn klanten, een garagist uit Vilvoorde die ervan overtuigd was dat hij was geruïneerd door Vergaelen.

Niet-concurrentiebeding

Of de aanstelling als expert de prijs is die De Tandt moest betalen om een dak boven het hoofd te behouden, zal verder onderzoek moeten uitmaken. Er rijzen nu ook vragen over de wijze waarop de Brusselse rechtbank van koophandel de afgelopen jaren recht sprak, telkens als een van de (vele) bedrijven van Luc Vergaelen voor de rechtbank werd gedaagd.

In 2000 verkocht Vergaelen Fiduver & Partners aan twee medewerkers die gaandeweg zijn vennoten waren geworden. Fiduver was een bekend kantoor, met een uitgebreid klantenbestand en een eigen racewagen in Parijs-Dakar. De vennoten moesten diep in de buidel tasten voor de overname, en lieten in het overnamecontract een niet-concurrentiebeding opnemen. Dat hield in dat Vergaelen zich ertoe verbond om de komende twintig jaar zelf geen commerciële activiteiten te ontplooien als boekhouder en al zeker niet voor klanten van Fiduver & Partners.

Het duurde geen maand of de nieuwe vennoten ontdekten dat hun vroegere patron via zijn bedrijven Group M en V en Management & Consulting NV doorging met zijn activiteiten als boekhouder en klanten van Fiduver & Partners trachtte in te pikken. In het overnamecontract was bepaald dat Vergaelen per inbreuk op het niet-concurrentiebeding een zware schadevergoeding zou moeten betalen aan zijn ex-vennoten. Zij stapten met een klacht naar de Brusselse rechtbank van koophandel, die op 17 maart 2006 in een vonnis van drie pagina's concludeerde dat Vergaelen geen enkele inbreuk op het niet-concurrentiebeding kon worden aangewreven. Vergaelen ging vrijuit en kon ongestoord doorgaan. "Wij hebben dat nooit begrepen", zegt een zegsman van Fiduver & Partners, die verder vooral benadrukt dat er geen enkele band meer is tussen het bedrijf en zijn vroegere zaakvoerder.

Het vonnis werd uitgesproken door drie zeer jonge magistraten die uitzonderlijk samen een kamer vormden. Er is - voor alle duidelijkheid - tot op heden geen enkele indicatie voor een tussenkomst van De Tandt, op dat ogenblik nog ondervoorzitter. De ex-vennoten tekenden beroep aan tegen het vonnis en werden in juni van dit jaar grotendeels in het gelijk gesteld.

Een appartement aan zee

In 2002 kocht Vergaelen via zijn firma's Valerie Invest en Pro Construct Plus in Oostende drie oude huizen langs de Van Iseghemlaan, nummers 61, 63 en 65. Hij zou er een luxueus appartementencomplex neerpoten, Residentie Odyssey. Voor de mensen die een appartement kochten, werd het een odyssee. Het duurde meer dan vijf jaar voor de appartementen werden gebouwd. Een aantal bouwwerken werd nooit uitgevoerd, en één van de kopers van het eerste uur, Guido S., stapte naar de rechtbank. Dat werd de rechtbank van koophandel in Brugge, want de verkoopsakte stipuleerde duidelijk dat in geval van betwisting de rechtbank van "de ligging van het goed" bevoegd zou zijn.

Pro Construct Plus werd in oktober 2007 in een uitermate scherp vonnis in het ongelijk gesteld. Vergaelen werd gesommeerd het gebouw af te werken en Guido S. schadeloos te stellen.

"Vanaf dat moment sloot hij nieuwe overeenkomsten af met andere kopers, waarin hij het zo regelde dat enkel nog de rechtbank van koophandel te Brussel nog bevoegd zou zijn", zegt Marc Van Gestel, een van de gedupeerden. "Hij lachte al onze klachten weg. Pas maar op, zei hij, of ik laat de firma failliet gaan en dan kunt ge fluiten naar uw appartement. Hij liet uitschijnen dat hij zeer goede connecties had bij de rechtbank van koophandel in Brussel en dat het weinig zin had om daar tegen hem te gaan procederen."

In de nieuwe contracten stond nu, in artikel 12: "Voor de geschillen inzake de uitvoering of de interpretatie van deze overeenkomst zal de koper dagvaarden voor de rechtbanken van de zetel van de verkoper, die uitsluitend bevoegd zijn." Lees: de rechtbank in Brussel.

In een brief van 12 februari 2009 laat Vergaelen alle eigenaars in Residentie Odyssey weten dat de firma Pro Construct Plus in vereffening is gegaan. Dat is zo geregeld via een beschikking van de rechtbank van koophandel te Brussel op 15 december 2008. Volgens de brief zat er niks anders op de firma op te doeken, gezien "de algemene economische malaise" en "opstapelende verliezen". Maar die verliezen, zo ontdekten de kopers, waren vooral te wijten aan het feit dat Pro Construct Plus voor behoorlijke spectaculaire bedragen een aantal garageboxen in Residentie Odyssey verkocht aan Valerie Invest. Vergaelen verkocht met andere woorden zijn eigen garageboxen aan zichzelf. Er zou zo onder goedkeurend oog van de rechtbank van koophandel zo'n 50.000 euro zijn verschoven van het ene bedrijf naar het andere.

Ook hier zijn er geen indicaties dat Francine De Tandt als rechter betrokken was bij de vereffening van Pro Construct Plus. "Men kan wel aan de hand van de verkoopscontracten objectief vaststellen dat mijnheer Vergaelen ervan uitgaat dat er voor hem in Brussel andere wetten gelden dan in Brugge", zegt Van Gestel. "Wij hebben hem begin dit jaar gedagvaard in Brussel. We zullen zien wat ervan komt."

Gisteren kon nog worden vernomen dat Vergaelen in het kader van een tuchtonderzoek tegen De Tandt door het Brusselse Hof van Beroep werd ondervraagd over de de lening en de goudmijn in Ivoorkust. De man deed de hele affaire uit de doeken en legde zijn ondervragers uit dat hij de (toen nog) kandidaat-voorzitter van de rechtbank van koophandel te allen tijde uit haar huis kon zetten.
Ook die wetenschap kon blijkbaar niet beletten dat De Tandt geschikt werd bevonden om de grootste handelsrechtbank van het land te leiden.

Blog DM, 20/08/09 (Douglas De Coninck)