Als het inderdaad maar 2 'tikken' waren, vind ik de gevolgen voor de moeder (en het kind, want hij moet zijn moeder ook missen) wel overdreven. Al keur ik het geven van een tik met een haarborstel niet goed.

Toch spreekt deze vrouw zichzelf ook tegen. In de inleiding kan ik lezen dat ze vindt dat iedereen volgens zijn/haar eigen principes zou mogen opvoeden en dat als dat met de harde hand is, dat maar moet kunnen. Verder in de tekst verdedigt ze zich ook, haalt ze het excuus boven dat haar zoon een probleemkind is. Verder zegt ze ook nog dat de pedagogische tik moet kunnen, als dat hetgene is dat nodig is om respect te krijgen van je kinderen.

Op het einde van het artikel lees ik dan weer dat ze spijt heeft van haar handeling, dat haar stoppen doorsloegen en dat het verkeerd was. Heeft ze nu werkelijk spijt of probeert ze gewoon snel haar kind terug te krijgen? Al is die tweede mogelijkheid natuurlijk ook te begrijpen.

Hoewel ik het niet eens ben met de overtuiging van deze vrouw inzake opvoeding, vind ik de sancties toch niet helemaal in overeenstemming met wat ze heeft gedaan. Zoals Minke al zei: Er is geen balans meer in de handelingen van de sociale dienst bij zaken als deze. Bij de ene reageren ze niet tot het kind dood wordt aangetroffen, bij de andere is de minste foute beweging een aanzet tot arrestatie. Welke pedagogische boodschap brengt dat dan met zich mee?