Ik vind dat deze vrouw zeer egoïstisch handelt. Ik kan begrijpen dat zij een grote kinderwens heeft en vind het spijtig voor haar dat ze niet eerder een kind kon krijgen. Maar ik vind het een onverantwoorde keuze van de aanstaande moeder (en de dokter die de zwangerschap mogelijk maakte) tegenover het kind.

Stel nu dat de bevalling perfect verloopt en moeder en kind ze perfect gezond doorstaan, dan zitten we nog met de kwestie dat dit kind sowieso op jonge leeftijd zijn/haar moeder zal verliezen. Natuurlijk kan dit in principe iedereen overkomen (wegens een auto-ongeluk of dergelijke), maar moet je de kans hierop nu werkelijk zo gaan vergroten?

Er is ook geen echtgenoot die het kind na de dood van de moeder verder zou kunnen opvoeden. (Begrijp me niet verkeerd; ik heb niets tegen gescheiden vrouwen!) Maar de vrouw heeft ook geen broers of zussen, geen familie die het kind zou kunnen opvangen indien zij te overlijden komt. Wat gebeurt er dan met dit kind?

Hoe groot haar kinderwens ook is en hoe zwaar dit emotionele aspect ook op haar doorweegt, zij moet ook aan de gevoelens van het ongeboren kind denken, evenals haar verantwoordelijkheid opnemen.