In de nieuwe klasse, van deze week vond ik het volgende artikel. Ik heb het hieronder gezet, omdat ik het een sterk en veelzeggend artikel vind!

"Scholen zwijgen holebi's dood""
In theorie is Vlaanderen een paradijs voor holebi's", zegt Kevin van Rysbergen (17). "Maar in de praktijk is de houding tegenover holebi's nog heel bedroevend. Ook op school."

Dat ondervond Kevin zélf. Door negatieve reacties van allochtone klasgenoten bleef Kevin drie maanden thuis en moest hij zijn jaar overdoen. "Je mag huwen met een partner van hetzelfde geslacht, holebi's mogen een kind adopteren, je hebt gelijke rechten... Maar scholen blijven holebi's doodzwijgen."
Pas gepubliceerde onderzoeken van Miranda Schoonacker (VUB) en Alexis Dewaele (Universiteit Antwerpen, Universiteit Hasselt) bevestigen dat in Vlaanderen nog heel wat holebi-negativiteit schuilt én dat onze regio nog zeer traditioneel over de manvrouwverhoudingen denkt. Ook al doet de metroseksueel zijn intrede, holebi-zijn op school is niet evident.

1 op 5 jongens wil liever niet gezien worden met een holebi. En 1 op 10 vindt seks tussen twee mensen van hetzelfde geslacht fout. Tussen zulke jongeren opgroeien en naar school gaan is voor een holebi vaak moeilijk. Kevin: "Het ergste is dat veel mensen nog altijd geloven dat je voor homoseksualiteit kiest, zoals je voor een studierichting kiest."

"Ik was dertien jaar toen ik besefte dat ik homo was. Dat was een harde confrontatie. Tot dan geloofde ik in het klassieke sprookje dat ik een meisje zou vinden, trouwen en kinderen krijgen. Tot dan had ik nergens gehoord dat er ook andere manieren van seksualiteit beleven bestonden. Is dat niet erg? Waarom nodigen scholen kwistig sprekers over armoede uit en vergeten ze ook maar enige aandacht aan holebi's te besteden? De sprekers van de Holebifederatie komen nochtans gratis naar school!"

Vuile homo
Kevin vertelde aan een vriend op school dat hij homo is. Die hield dat niet lang voor zich. "Al snel wist de hele school het. De reacties bij mijn klasgenoten vielen mee. Gasten buiten mijn klas slingerden mij vaak verwijten naar mijn kop. Eén gast bleef me hardnekkig pesten. Telkens als hij me zag, riep hij 'vuile homo'. Ik heb dat vaak aan leraren en directie gemeld, maar zij traden heel laks op. Toen ben ik naar het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding gestapt. Die hebben mijn zaak serieus aangepakt. De pester is een tijdje later van school moeten veranderen."

"Omdat mijn ouders van Kortrijk naar Gent verhuisden ben ik ook van school veranderd. Dat ik homo was, wist aanvankelijk niemand. Toen sms'te een meisje me: 'Zin in vriendschap en meer?' Ik sms'te eerlijk terug: 'Vriendschap ja, maar meer niet, ik ben homo.' Voelde ze zich beledigd? Ze vertelde prompt aan iedereen dat ik homo ben. Ik zat in een klas met veel allochtonen. Die hebben me verbaal zwaar aangepakt. Drie maanden ben ik ziek thuis geweest. Uiteindelijk heb ik mijn jaar moeten overdoen. Daardoor zit ik nu in een andere klas en dat lukt beter. Er zijn ook veel allochtonen, maar zij leggen hun geloof makkelijker naast zich neer. Er zit bijvoorbeeld een biseksuele allochtoon in mijn klas. In de school zijn er ook enkele leraren die openlijk voor hun holebi-zijn uitkomen. Dat helpt natuurlijk om je goed te voelen op school. In Kortrijk deden ze alsof holebi's niet bestaan."

Travestieten
"Ik vind het jammer dat media vaak focussen op een heel kleine excentrieke minderheid van de holebigemeenschap. We zijn toch niet allemaal transseksuelen of travestieten? Ook in het uitgaansmilieu kan ik me storen aan holebi's die zich zeer apart gedragen. Zij doen aan anti-integratie, zij verstevigen alleen maar het negatieve beeld dat velen van holebi's hebben."

"Mijn ouders en familie aanvaarden niet dat ik homo ben. De relatie met mijn ouders is sowieso al enkele jaren moeilijk. In het weekend woon ik bij hen, maar door bemiddeling van het Comité voor Bijzondere Jeugdzorg zit ik de rest van de tijd op internaat. Ik heb al wat meegemaakt in het leven en zit zeker niet in een hoekje te kniezen dat ik het als homo moeilijker heb dan iemand anders."

"Een open school is ook een roze school""Holebi zijn op school is nog altijd niet evident", zegt psycholoog Miranda Schoonacker. Dat blijkt uit een groot onderzoek naar het welbevinden bij Vlaamse lesbische en biseksuele meisjes. Miranda Schoonacker geeft vijf lessen voor een rozere school.

"Scholen gaan heel verschillend om met holebi's"

1. Hét holebimeisje bestaat niet
Miranda Schoonacker: "Lesbische en biseksuele meisjes vormen geen homogene groep. Ze herkennen zich niet altijd in de stereotiepe beelden over lesbische en biseksuele meisjes of de holebigemeenschap. Ze beleven hun seksuele geaardheid niet allemaal op dezelfde manier. Bijna alle meisjes zijn het erover eens dat lesbische meisjes maatschappelijk beter worden geaccepteerd dan homo-jongens. Over de acceptatie van lesbiennes versus bimeisjes zijn ze minder eensgezind. Er bestaan immers nog heel wat vooroordelen tegenover biseksuelen: dat ze van twee walletjes eten, dat ze in een overgangsperiode zitten. Dat maakt het voor biseksuele meisjes extra moeilijk om hun eigen seksuele identiteit te accepteren."

2. Meisjes die zich niet als meisjes gedragen worden vaker gepest
Miranda Schoonacker: "Je seksuele identiteit kun je verstoppen, maar je gedrag niet. Meisjes die zich niet als meisjes gedragen – die bijvoorbeeld voetballen, ruwer zijn in het spel of zich niet 'vrouwelijk' kleden – worden veel vaker gepest omwille van dat gedrag. De maatschappij heeft blijkbaar meer last met dat 'onvrouwelijke' gedrag dan met holebiseksualiteit. Door dit gebrek aan volledige acceptatie aanvaarden deze meisjes moeilijker hun genderidentiteit. Eén van de meisjes in het onderzoek stelt duidelijk dat ze met heel wat mensen kan praten over haar lesbisch-zijn, terwijl zij het niet aandurft haar gendernonconformiteit met diezelfde vrienden te bespreken. Wie zich niet gedraagt 'volgens zijn geslacht', krijgt negatieve, zelfs kwetsende reacties. Vooral in de lagere school en de eerste jaren van het secundair zijn het pestgedrag en de negatieve reacties van leeftijdsgenoten erg. Komt daarbij dat die jonge meisjes nog niet geleerd hebben om met negatieve reacties om te gaan."

3. In een open school voelen ook holebi's zich thuis
Miranda Schoonacker: "Scholen gaan heel verschillend met holebi's om. In de ene secundaire school kun je als lesbisch meisje nog weggestuurd worden omdat je te openlijk je liefde voor een ander meisje hebt getoond. In een andere school kun je je helemaal aanvaard voelen. Heel wat meisjes vertellen over het bijzonder positieve effect op hun welbevinden als ze overstappen naar een meer 'open' school met een tolerante houding tegenover holebi's. Het is belangrijk dat je in de klas over holebiseksualiteit praat. Daardoor weet de leerling dat je je holebi-zijn niet hoeft te verstoppen."

"In een aantal scholen gaat men volgens de meisjes nog bijzonder negatief met holebiseksualiteit om. Leerlingen worden uitgesloten of mogen geen affectief gedrag vertonen. Eens meisjes studeren aan de universiteit of hogeschool verandert hun leven vaak ten goede. Het hoger onderwijs staat veel toleranter tegenover holebiseksualiteit."

4. Een holebileraar als rolmodel helpt
Miranda Schoonacker: "Het holebithema lokt in de klas niet altijd even positieve reacties uit. Ook opvallend is dat een aantal meisjes zich ongemakkelijk voelen als het thema in de klas aan bod komt en ze zich nog niet geout hebben. Een aantal meisjes menen dat een multiculturele school het nog moeilijker maakt om het thema aan te halen of om een coming-out te doen op school."

"De zorg van een leraar is een belangrijke factor die bijdraagt tot het welbevinden van lesbische en biseksuele meisjes. Een holebileraar op school kan een belangrijk rolmodel zijn."

5. Beschouw holebi's van in de basisschool als 'normaal'
Miranda Schoonacker: "Opvallend is dat een aantal holebimeisjes in ons onderzoek de term 'normaal' gebruiken in de betekenis van 'heteroseksueel'. Ze zijn doordrongen van het heteronormatieve discours in onze samenleving. Een aantal meisjes geven aan liever 'normaal' te zijn geweest: om stigmatisering, discriminatie en pesten te vermijden, gespaard te blijven van het hele proces van 'coming-out', of omdat ze dan makkelijker een gezin kunnen stichten en om de kinderwens op een 'natuurlijke' manier vervuld te kunnen zien. Daarom stel je best al van in de basisschool het holebi-zijn voor als één van de manieren waarop je door het leven kunt gaan."

"Tijdens de lessen seksuele voorlichting komt holebiseksualiteit slechts weinig of helemaal niet aan bod. Verschillende meisjes geven aan dat ze informatie in verband met seksualiteit op het internet hebben gevonden. Voor jonge lesbische en biseksuele meisjes die deze informatiebronnen niet vinden is het heel belangrijk dat deze informatie ook op school wordt meegegeven."

De metroseksueel weerspiegelt een nieuwe vorm van mannelijkheid waarbij jongens 'meer in het reine zijn' met hun vrouwelijke kant. De metroseksueel bevestigt rolpatronen (hij is stoer, niet homo) én doorbreekt ze (hij is bezorgd om zijn uiterlijk, hij helpt in het huishouden). Jongeren zien de metroseksueel wel als een concept van reclamemakers.

Heterojongeren staan negatief tegenover het doorbreken van traditionele rolpatronen. Jongens zijn players, meisjes zijn sletten. Meisjes worden sneller berispt voor bepaalde daden, bijvoorbeeld voor het hebben van losse partners. Onderling emoties en affectie tonen, is bij jongens taboe. Ze doen dit enkel wanneer ze zich minder geremd voelen (bv. als ze dronken zijn) of op een verhulde manier (bv. in een sportsituatie). Holebiseksuele jongeren benadrukken de positieve aspecten van doorbroken rolpatronen. Vrouwen worden dan minder beperkt in wat ze al dan niet mogen doen, partnerrelaties zijn authentieker en het is binnen de opvoeding een goede zaak voor kinderen.

De houding van heterojongens ten opzichte van holebiseksualiteit uit zich in de stelling homo's zijn vies, lesbiennes zijn sexy. Heterojongens wijzen seksuele relaties tussen jongens heel sterk af. De positieve houding ten opzichte van lesbiennes wijst eerder op een seksueel ideaalbeeld dan op een holebivriendelijke houding. Heteromeisjes identificeren zich gemakkelijk met homojongens, wat vriendschap tussen hen evidenter maakt.
Klasse.be