Ik moet eerlijk toegeven dat ik vroeger ook wel eens tussen de slagbomen fietste. Als kind besefte ik niet welke risico’s ik toen nam. Nu doe ik dat niet meer en wacht ik zelfs tot het rood licht uit gaat. Niet vanwege de campagne maar wel omdat ik het gevaar ben gaan zien.

Het ergste is vaak bij zulke acties, dat je niet jezelf maar ook andere kan kwetsen. Misschien wel niet fysiek maar dan toch mentaal. Als treinchauffeur moet enorm erg zijn als je iemand op het spoor ziet staat maar je weet dat je niet meer kan stoppen. Dit draag je je hele leven bij je. Ik begrijp ook niet dat sommige chauffeurs dit doen met andere passagiers in de wagen. Zo breng je wel een hele hoop levens in gevaar.