Je leest het niet goed 1 miljoen mensen per jaar. Niet per dag, als dat per dag was zouden er geen mensen overblijven vrees ik.

Het jammere aan zelfmoord is de mensen die achterblijven. De mensen die met een schuldgevoel zitten, de mensen die denken: "had ik maar een keer meer op bezoek geweest" of " had ik de signalen maar gezien".

Als mensen kiezen voor de dood, is dat goed en wel maar die mensen denken niet meer aan de mensen rondom hen.
Toen ik klein was heeft 1 van mijn buren zich opgehangen aan zijn voordeur. Ik had geluk dat de politie hem er af gehaald had voor ik daar aan kwam want dat moet naar het schijnt een verschrikkelijk beeld geweest zijn. Een paar kinderen in de buurt hebben hem toch gezien, dat moet verschrikkelijk zijn voor hen. Natuurlijk waren wij allemaal nieuwsgierig en gingen we kijken wat er aan de hand was, maar alles was afgedekt toen ik en mijn zus er aan kwamen.
Dat die man zijn leven wou nemen is zijn keuze, maar dat hij het dan in zijn eigen huis doet en niet op de straat waar iedereen hem kan zien. Elke keer dat ik voorbij dat huis kom heb ik hetzelfde beeld in mijn hoofd van al de politiewagens en dergelijke dat voor de deur stonden, de ladder in de deur waar ze hem mee naar beneden gehaald hebben en de lakens waarmee ze alles afgedekt hadden.

Dat is net zoals al die mensen die voor een trein springen, de treinbestuurder moet met dat beeld leren leven en alle mensen in de trein zitten vast voor lange tijd. De brandweer moet alle 'stukken' gaan zoeken en dit opruimen. Allemaal dingen waar de persoon die zijn leven neemt niet bij stil staat.
Daarom is en blijft het een egoistische daad.

Mijn vriend is volledig tegen zelfmoord en zegt dat mensen die hun eigen leven nemen "cowards" zijn. Want in plaats van te vechten geven ze het op.
Ergens heeft hij wel gelijk. Aan de andere kant is hij wel voor euthanasie.