Ik dacht meteen aan temptation island toen ik de titel las
(niet dat ik daar naar kijk eh )

Ik kan mij goed vinden in onderstaande reacties. Ik denk dat het ook allemaal heel relatief is. Bedriegen is nooit helemaal goed te keuren, maar er zit toch een groot verschil in
-bv. bedriegen bij een, laten we zeggen, quiz van DS of bedriegen bij een examen waar je niet voor geleerd hebt.
-En wie, in welke omstandigheden bedriegt, is ook een factor die de ernstigheid beïnvloedt. (Al kan ik aannemen dat sommige hier niet mee akkoord gaan, ik verwacht dus commentaar Ik kan mij ook wel in de stellingen plaatsen waar mensen zeggen dat hetzelfde bedrog sowieso even erg is, maar vaak speelt mijn goed hart toch wel op.)
Iemand die bedriegt uit luiheid of iemand die bedriegt uit onkunde zijn in mijn ogen geen "gelijke" bedriegers.

Of bedriegen aanstekelijk is, weet ik niet. Ik kan me er wel in inleven. In het secundair was er immers de 'spiek-klas' en de 'brave klas'.
In de 'brave klas' vond men het natuurlijk niet eerlijk dat de andere klas er zich met betere resultaten van af maakten, terwijl zij eerlijk hun middelmatige punten haalden. Toch bleef die klas eerlijk zijn punten halen uit angst gevat te worden.

Bedriegen geeft vaak een beter eindresultaat dan eerlijk tewerk gaan, mensen die hun geweten daarvoor opzij kunnen schuiven en de risico's ervoor durven nemen, komen dus ook soms tot een positiever resultaat. Maar of het daarmee goed te praten is?!