actualiteitsforums - Enkele post bekijken

'Dit zijn geen gelijke onderwijskansen'

BRUSSEL - De ouders die dagen voor de poort van het Sint-Jan Berchmanscollege in Brussel kampeerden, zijn niet te spreken over de inschrijvingen. 'Dit systeem geeft macht aan ouders met geld en tijd.'

Zwerfwagens en busjes nabij de schoolpoort van het Sint-Jan-Berchmanscollege in Brussel. Dranghekken voor het geval dat de sfeer wat grimmiger zou worden. En een lange rij jonge ouders.

Zeventien dagen geleden vatten de eersten hier post. Er werden een wachtlijst en een reglement opgesteld: wie langer dan twaalf uur onaangekondigd afwezig bleef, werd van de lijst geschrapt. De hele procedure werd opgevolgd door een gerechtsdeurwaarder.

Fred Dejonckheere kon als eerste zijn zoontje Achiel inschrijven. Zijn vriend Raoul kampeerde zeventien dagen voor de schoolpoort. 'Ik zit nu met een heel dubbel gevoel. Ik ben natuurlijk opgelucht: het is gelukt, hij is binnen. Maar ik ben zeker niet trots op wat ik hiervoor heb gedaan. Dit systeem dwong ons hiertoe.'

'Ongelooflijk dat dit in het geciviliseerde België kan gebeuren,' zucht Steven Verhasselt, die een week voor de poort kampeerde. 'Met deze voorrangsregels krijgen alleen de ouders die zich twee weken kunnen vrijmaken een kans. Maar niet iedereen heeft de tijd of de middelen. Sommige ouders sliepen comfortabel in een gehuurde mobilhome, anderen hebben twee weken in een tent geslapen. Eén moeder is daardoor met een longontsteking naar het ziekenhuis gebracht. Dit zijn geen gelijke onderwijskansen.'

'Wij geloofden dat degelijk Nederlandstalig onderwijs in hartje Brussel vanzelfsprekend was, maar dat is het dus niet', zegt een ouderpaar dat twaalf dagen voor de poort kampeerde.

'Ons kind mocht zeker niet in een concentratieschool belanden. Als er te weinig Nederlandstalige kinderen in een klas zitten, daalt de kwaliteit van het onderwijs. Het is geruststellend om hier te zien hoeveel ouders begaan zijn met degelijk, Nederlandstalig onderwijs voor hun kind. Een school is geen goedkope babysit. Het is elementair in de opvoeding.'

Het laatst in de rij staat Leila Maher. Ze nam speciaal het vliegtuig uit New York om haar zonen in te schrijven. Maher woont tijdelijk met haar gezin in het buitenland, maar komt binnenkort weer in Brussel-centrum wonen.

'Dit is een pervers systeem. Kinderen uit de buurt zouden toch voorrang moeten krijgen?' Maher vreest dat ze haar zonen door de geringe capaciteit in de Nederlandstalige scholen in een Franstalige school zal moeten inschrijven. 'De Rand is geen optie, want dan moet ik elke dag twee uur vroeger opstaan om de files te trotseren. Je zou bijna willen dat je niet gestudeerd had, dan kreeg je misschien voorrang.'

Af en toe kwam er ook iemand aanwaaien die niet had gekampeerd, maar toch op een miraculeus vrijgekomen plekje hoopte. Directeur Luc De Coninck stelde hen meteen teleur: 'Er zijn nog nul vrije plaatsen. In deze voorrangsronde mag ik maar 45 procent Nederlandstaligen en 30 procent GOK-leerlingen (kinderen die vallen onder het decreet Gelijke Onderwijskansen) toelaten. Ik kan u op een wachtlijst zetten tot eind maart. Daarna vervalt de lijst en moet u weer aanschuiven op 4 mei, voor de tweede inschrijvingsronde.'

De Coninck hoopt dat er snel een oplossing komt. 'Maar een consensus in Brussel vinden is niet eenvoudig. Er zijn helaas nog te veel verschillende visies.'

DS, 03-03-2009 (Lennie Stinissen)