Citaat:
|
Orgineel gepost door Believing Bart
Laten we de lijn even doortrekken...
Wat als ik en mijn 10 vrouwen gelukkig zijn samen? ... (men noeme het polygamie en het moet kunnen.)
Wat als ik en mijn 12-jarige vriendinnetje gelukkig zijn samen? ... (men noeme het pedofilie en het moet kunnen.)
Wat als ik en mijn hond gelukkig zijn samen, ook in bed? ... (men noeme het bestialiteiten en het moet kunnen.)
|
Dit is een beetje appelen met peren vergelijken.
Hoewel ik de eerste 'variant' nog wel moreel aanvaardbaar vind. Het grote probleem met de huidige vorm van polygamie is dat het vooral voorkomt in landen waar de vrouw als minderwaardig wordt beschouwd en als dusdanig ook behandeld wordt in dat 'huwelijk'. Zij worden er vaak toe gedwongen door hun vader of familie. Als dat daarentegen volledig uit vrije wil is, zie ik ook hier niet echt graten in. Wie heeft er tenslotte ooit de 1man-1vrouw-relatie als ideaal gesteld? In de loop van de geschiedenis is dat in de Westerse (!) wereld zo gegroeid, vermoedelijk met Adam en Eva in het achterhoofd, maar wil dat ook zeggen dat dat het enige juiste is?
De tweede en derde situatie zijn wel degelijk moreel verwerpelijk en dat komt niet door het afwijkende van de relatie, maar wel door het niveau van wederzijdse toestemming (i.e. meestal geen). Een kind van 12 is mentaal gewoon nog niet in staat om fatsoenlijk na te denken over de implicaties van zijn/haar daden, waardoor de volwassen partner in een superieure positie zit en dat leidt in elke relatie tot uitwassen (mishandeling, vernedering, uitbuiting enz.). En dan hebben we het nog niet eens over de psychische gevolgen als je een kind dat mentaal én lichamelijk nog niet klaar is voor een seksuele relatie daarin betrekt.
Bij een dier zijn dezelfde argumenten van toepassing. Het grote probleem bij zo'n 'relaties' is dat er onmogelijk wederzijdse toestemming kan zijn aangezien dieren daar niet over kunnen nadenken en het al helemaal niet aan ons kunnen laten weten.
Deze relatie daarentegen bestaat uit 3 evenwaardige partners die duidelijk zeer gelukkig zijn met deze relatie. Trouwens, wist je dat 2 op 3 huwelijken eindigt in een echtscheiding? Meestal doordat één van de partners iemand anders heeft of omdat de karakters na verloop van tijd beginnen te 'botsen'. Het lijkt me dat dat in deze relatie niet zo'n probleem zal zijn. Er is tenslotte al een andere partner (vreemdgaan = niet nodig), voor het geval ze één van de twee 'beu' zijn en als het met de ene botst, kan het met de andere nog wel goed gaan. Niet echt een valide argument, ik weet het, maar gewoon om te zeggen dat deze relatie volgens mij niet meer nadelen heeft dan een normale relatie en misschien wel een klein voordeeltje hier of daar...