Ik geloof ook sterk dat dit weer een probleem is dat onstaan is door de subjectieve berichtgeving van de hedendaagse media. Ook ik moet toegeven dat ik in eerste plaats weigerachtig sta tegenover de islamitische cultuur. Ze boeit mij wel maar toch vind ik dat deze zich niet altijd weet te verzoenen met onze westerse cultuur. Eigenlijk zouden we jaloers moeten zijn op zo'n populaire godsdienst die nog steeds, na zoveel jaren, zoveel aanhang kent. De moslims zijn geen 'luie christelijke gelovigen' maar beleven actief hun godsdienst, wat wij niet meer gewend zijn in onze moderne westerse samenleving. Niet dat ik hiermee wil zeggen dat we nu allemaal weer wekelijks naar de zondagsviering moeten gaan! Gewoon, het gevoel van 'verbondenheid' tussen deze gemeenschap siert hen wel.
Dit zorgt in de eerste plaats al wat voor een vervreemdend gevoel. Wanneer de media dan steeds focusst op de feiten die gepleegd worden door Marrokanen, Turken, kortom alles wat een ietwat bruinere teint heeft, beïnvloedt dat ons gevoel des te meer. Hoe dikwijls hoor je wel niet na een verslaggeving over een moord, " 't was weer nen Turk zeker?' "
Deze westerse denkwijze heeft dan weer het effect bij de moslims dat zij er alles aan willen doen om zich te onderscheiden en te laten zien dat ze fier zijn op hun afkomst, cultuur en geloof. Dit is een visieuze cirkel die telkens weer het vuur aanwakkert. Dit komt natuurlijk niet de integratie van die cultuur in de onze ten goede. Zoals ons geloof het zo mooi verwoord; misschien moet iedereen een beetje water bij de wijn doen?