actualiteitsforums - Enkele post bekijken - De muur van de schande en de schaamte

Getuigenissen over (over)leven in Gaza

MOHAMED MARWAN, GETROUWD, VADER VAN VIER KINDEREN

'Ik ben net voor het staakt-het-vuren verhuisd van Beit Hanoun naar Gaza City. Het leek een goede beslissing: dichter bij mijn werk en veiliger voor de kinderen. Nu worden ook hier huizen verwoest en mensen gedood. Overal liggen lijken. Ik kan niet meer helder denken, ik kan me niet concentreren. Mijn vrouw huilt. Mijn kinderen schreeuwen voortdurend.'

'Ik woon nu in een klein appartementje, samen met mijn gezin en zes kennissen die uit Beit Hanoun wisten te vluchten. We leven in een appartement met zes verdiepingen, de meeste van mijn buren hebben ook kennissen in huis genomen. Er is al drie dagen lang geen gas meer, en ook geen kerosine voor het fornuis. Zes dagen geleden hadden we voor het laatst elektriciteit, en we zitten bijna door onze voorraad drinkwater. Soms is de stank uit het toilet niet te harden vanwege het gebrek aan water. We eten koud voedsel uit blik, dat we tegen erg hoge prijzen op straat kopen. Als ik 's morgens vroeg mijn huis uit durf, en ik de lange rijen wachtenden zie voor de bakkerij, weet ik dat het hopeloos is. Vaak wordt er voor het brood gevochten.'

'Op dit moment luister ik naar de bombardementen in het stadsdeel waar mijn zus woont. Ze zond me net een tekstbericht met de boodschap dat haar schoonbroer gestorven is. Het leven is hier hard.'

ELENA QLEIBO, PROGRAMMAMANAGER VOOR OXFAM

'Een kwartier geleden hebben Israëlische helikopters pamfletten gedropt die ons aanmanen naar het centrum van Gaza City te verhuizen, omdat de randen van de stad gebombardeerd zullen worden. 'Ze willen geen hinder veroorzaken'. Wat een grap! Vooral na de onaangekondigde bombardementen vorige week.'

'Er is al drie dagen lang geen elektriciteit. Toch zijn we beter af dan vele anderen: we hebben een generator en genoeg brandstof om het enkele dagen uit te houden. Sommige buurtbewoners hadden zes dagen geleden voor het laatst water. Velen zijn op zoek naar een generator en brandstof om water op te pompen.'

'Ik heb met mensen in de vluchtelingenkampen in Gaza gesproken waar de hevigste gevechten plaatsvinden. Die mensen weten niet wat er rond hen gebeurt, ze zitten daar maar te wachten op hun lot. De hele oorlog is zo abrupt en massaal dat iedereen in shock is. Ik woon en werk hier al twintig jaar, maar ik had nooit gedacht dat Israël zo bloedig zou optreden.'

HANI ABY KOMAIL, GETROUWD, MOEDER VAN TWEE KINDEREN

'Ik woon in het centrum van Gaza, hier zijn de eerste bommen gevallen. Achter mijn huis is een politiebureau dat ze hebben aangevallen, voor mijn huis het presidentieel paleis dat ook werd gebombardeerd. Ik woonde tot dan op de zevende verdieping, maar ik ben naar de kelder verhuisd.'

'Elke dag volg ik dezelfde routine. We proberen tussen zes uur 's avonds en zes uur 's ochtends te slapen omdat er dan nooit elektriciteit is. Wanneer we slapen leggen we de radio aan om het doffe gedreun van de oorlog te overstemmen. Elke dag gaan we naar buiten om water, voedsel en brood te zoeken. Ik koop ook altijd batterijen voor de radio.'

'We hebben al vijf dagen geen elektriciteit meer en onze brandstof is nu ook bijna op. Elke dag leggen we de generator twee uur aan om gsm's en lichten op te laden. De situatie is echt hallucinant. Dit moet stoppen, we houden het niet veel langer vol.'

© The Guardian

Blog DS, 07-01-2009