Dit is een bedroevend verhaal over Christine. Naast het feit dat het cliché van dakloze wordt verworpen is het een pessimistisch verhaal over onze maatschappij. Daklozen zijn zeker niet altijd de dronken en stinkende mensen op straat maar ze worden er door onze maatschappij wel bijna toe gedwongen. In het verhaal lees je dat ze heel moeilijk een plaats vind om zich te douche, waardoor je ook zal gaan stinken. Het is dan ook broodnodig dat de regering hier iets aan doet. De opvangcentra moeten uitgebreider worden, meer daklozen moeten er terecht kunnen en meer behoeften van een mens moeten er bevredigd kunnen worden. Het is voor vrouwen nog moeilijker te overleven op straat, want daar geldt de wet van de sterkste. Daarom is het misschien ook efficiënter om apparte opvancentra te voorzien voor mannen en vrouwen.