Ik kan begrijpen dat, als mensen elkaar niet meer kunnen uitstaan, ze willen
scheiden. Dit is soms ook beter voor de kinderen, altijd dat geruzie en geroep.
Natuurlijk is het langs de andere kant ook niet leuk voor de kindjes dat hun
mama en papa niet meer in 1 huis wonen en dat het altijd ofwel de ene ofwel
de andere is waar ze bij zijn. Maar dan denk ik beter zo dan dat de kinderen
getuigen moeten zijn van dagelijks geruzie en getier.

Ik ben dan wel voorstander waarbij de beide partijen nog vriendelijk met elkaar
omgaan in het bijzijn van hun kinderen. Ook al kan je elkaar niet uitstaan.
Vechtscheidingen vind ik dan ook gewoonweg zielig! Je eigen gelijk willen
krijgen ten koste van de kinderen? Stel je zelf eensvoor dat je moet kiezen
tussen de mensen die je het liefste ziet?! Onmogelijk gewoon..

Op zich vind ik al dat je als je beslist van samen een leven op te bouwen, je
elkaar al zo goed moet kennen, dat je elkaars positieve en negatieve kantjes
kent, dat je niet komt tot een situatie van een scheiding. Maar ja je weet
nooit hé.

Scheiden oké, vechtscheidingen.. Belachelijk!