Ik vind het heel erg voor die kinderen. Die priester is toch ook ooit jong geweest, heeft hij dan nooit geloofd in de Kerstman of Sinterklaas of de Paasklokken?
Waarom moet de priester verkondigen aan de kinderen dat God wel bestaat, en de Kerstman niet....
Maar als die priester dat zei tegen die kinderen, zouden die kinderen dan niet naar hun ouders gegaan zijn om te vragen of dat wel écht waar is wat de priester zegt? Dan kunnen de ouders toch nog altijd zeggen "Neen, dat is niet waar,...." (of mag je een priester niet tegenspreken?)
In ieder geval vind ik het niet kunnen dat die priester dat zo zei. Zoals hier al een paar keer is gezegd: een kind moet in iets geloven, ook al is dit iets magisch.
In onze cursus ontwikkelingspsychologie van PDV staat trouwens dat het magisch denken net een kenmerk is van deze leeftijdsgroep. Daar hoort het geloven in de Sint en de Kerstman nu eenmaal bij. Later zullen ze wel ontdekken of te horen krijgen dat het een verzinsel is.

Zelf heb ik nooit geloofd in de Kerstman. Wij vierden thuis nooit kerst, alleen maar bij mijn grootouders en de pakjes die daar onder de kerstboom terecht kwamen, zag ik met mijn eigen ogen mijn ouders sleuren met de pakjes van ons thuis naar mijn grootouders.
Raar eigenlijk, dat ik nooit in de Kerstman geloofd heb, maar wél in Sinterklaas en de paasklokken/paashaas. Toen mijn moeder mij vertelde dat Sinterklaas niet bestaat, was ik ook wel even geschrokken. Maar mijn reactie daarop was: Dan bestaat de Paashaas ook niet?
Ik vind het nog altijd grappig dat ik dat zelf "ontdekt" heb.