Hmm ik zit hier met een dubbelgevoel. Ik weet hoe 'hartverscheurend' het voor een kind kan zijn om zoiets te moeten aanhoren. Inderdaad, iedereen doet extra z'n best opdat de kerstman en sinterklaas toch maar niet hun huisje zouden voorbijrijden... En het is natuurlijk fijn om in zo'n verzinseltje te geloven.
Maar soms heb ik het gevoel dat de kerstman en sinterklaas maar al te vaak worden gebruikt als middeltje om de 'rumoerige' kinderen wat in bedwang te houden, door te dreigen met het bekende cliché; "Als je niet braaf bent, dan betwijfel ik het of je dit jaar cadeautjes krijgt!" Zo is het natuurlijk makkelijk om kinderen te bedaren. Maar is dit opvoeding? Zijn kinderen dan niet eerder braaf omwille van de pakjes die ze hopen te krijgen, en niet omwille van het ethische aspect?
Bovendien denk ik dat de hedendaagse mensen bij het woord "kerstmis" in de eerste instantie meteen aan pakjes, de kerstman, enz. denken. Terwijl de eigenlijke betekenis van kerstmis in de vergetelheid lijkt te raken... Kerstmis is namelijk de geboorte van Jezus Christus. De Kerstman heeft hier vrijwel niets mee te maken... Dat kunnen we nu toch niet ontkennen? En ik vind ook dat een priester het recht heeft om de mensen hier weer op attent te maken. Maar hij had deze verkondiging moeten beperken tot volwassenen of oudere kinderen, het was onnodig om de jonge, gelovige kinderen hierbij te betrekken...