Elke maand 1.000 nieuwe donoren
BRUSSEL - Het aantal kandidaat-orgaandonoren blijft stijgen in ons land. In vergelijking met 2005 zijn er bijna 57.000 bijgekomen. Dat komt neer op 1.000 nieuwe donoren per maand. Maar die toename kan niet verhinderen dat de wachtlijsten voor orgaantransplantaties in ons land groeien. Dat schrijven Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg vrijdag.
De oorzaak van het stijgend aantal kandidaat-donoren in België is de succesvolle sensibilisatiecampagne Bel-donor.
"Tot nu toe lieten 89.641 personen zich registeren", zegt Christiaan Decoster, directeur van de Federale Overheidsdienst Volksgezondheid. "Het aantal mensen dat zijn organen weigert af te staan, blijft constant op 193.113 stuks." Maar net dat laatste baart Walter Van Doninck, transplantatiecoördinator van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen (UZA), zorgen.
"Pas als we de mensen die weigerachtig staan tegenover orgaandonatie kunnen overhalen, mogen we spreken van een succes. Op dit ogenblik zijn er nog altijd meer tegenstanders dan voorstanders van orgaandonatie. En dat is zeer jammer, want de wachtlijsten voor hart-, lever- en longpatiënten nemen toe tegenover vorig jaar."
------------
Zeer interessant artikel. Deze week is er nog een uitgebreide reportage op Vitaya geweest omtrent donors. Allereerst, goed om de cijfers op papier te hebben van mensen die hun organen willen afstaan om andere mensen een beter leven te gunnen. Maar ik dacht dat iedere Belg, zowieso als donor beschouwd wordt. Tenzij je uitdrukkelijk vermeld dat je dit niet wil, en er de nodige papieren voor in orde maakt. Persoonlijk zou ik mijn organen wel willen afstaan na mijn dood. Zowel aan de wetenschap als aan mensen die mijn organen nodig hebben om hun levenskwaliteit te bevorderen. Na discussie met mijn vriend, ben ik hier toch een beetje op terug gekomen. Je kan namelijk niet exact kiezen wat er met je organen gebeurt en hoe het gebeurt. Ik ben misschien wat kortzichtig, maar ik zou het persoonlijk moeilijk hebben met het gedacht dat mijn zuivere longetjes naar een kettingrooker gaan (uiteraard hebben deze mensen beperkingen qua longtransplantatie maar dan nog), of naar een persoon met een minder goed geweten (dan denk ik weer extreem; moordenaars, verkrachters en noem maar op). Anderzijds kan die kettingroker een goede vader zijn, van 2 kleine kinderen. Kan ik dan zo egoïstisch zijn om mijn longen niet aan deze persoon met 2 kleine kinderen af te staan?
Het is een heel moeilijke discussie, maar uiteindelijk denk ik ook wel van .. mens je bent dood, wat ben je dan met je organen die mensenlevens kan redden. Maar ik denk dat we ook de beslissing van mensen die niet willen functioneren als donor moeten respecteren.
www.standaard.be