actualiteitsforums - Enkele post bekijken - 'Op de vloer lijkt het steeds meer ieder voor zich'

'Iedereen is ongerust, iedereen twijfelt'

Pierre, Dexia, vakbondsvertegenwoordiger voor de banken: 'Zware maanden hebben we achter de rug. De werknemers op de bank hebben het niet onder de markt gehad. Er is een zwaar beroep op hen gedaan om het cliënteel van de banken op te vangen en de paniek te bezweren. Dat gaf een zeer hoge werkdruk, die psychologisch zwaar was. Het is nu kalmer geworden, maar de crisis is nog lang niet voorbij.'

'Mensen voelen zich onzeker en zetten zich schrap. De doorlichting door consultants is bezig. Ze nemen alle activiteiten onder de loep, maar je kunt al voorspellen dat de risicovolle activiteiten meer in het vizier liggen dan andere, vooral in Frankrijk. Die mensen beseffen dat zij de hoogste prijs zullen betalen.'

'Wat staat ons te wachten? Misschien volgt er morgen een herstructurering, of erger? De vrees leeft dat we nog altijd het ergste niet gezien hebben. Iedereen is ongerust, iedereen twijfelt.'

'Het is moeilijk om werknemers gerust te stellen als de bedrijfsleiding zo weinig transparant is. Er is geen communicatie over de toekomst. De grote klap dateert al van september, maar ik heb nog altijd de indruk dat ze niet weten waar ze heen gaan. Bij mensen slaat daardoor de fantasie op hol. Werknemers krijgen wel boodschappen om hen aan te moedigen, maar niets over wat staat te gebeuren met het bedrijf.'

'De werknemers hebben het gevoel dat ze niet voldoende waardering hebben gekregen voor hun inspanningen van de afgelopen jaren. Tijdens de mooie jaren hebben ze hard gewerkt en weinig mogen proeven van de winsten, maar nu zullen ze wel moeten betalen voor de ellende.'

'Hoe is dit kunnen gebeuren? Er is een gevoel dat de leiding dingen voor ons verborgen heeft gehouden. Mijn vertrouwen heeft alvast zijn grenzen bereikt, er blijft niet veel meer van over. Niet voor Dexia, maar nog veel minder voor Fortis. Die mensen zijn gerold. Ik stel daarover veel wrok vast. Ontevredenheid. Boosheid. Als sommigen vanuit dat gevoel een beetje gaan lijntrekken, zou ik dat best kunnen begrijpen, maar ik stel het op dit moment niet vast.'

'Mensen werken zeker niet minder hard, integendeel, ze gooien zich op hun werk. Misschien heeft dat ook te maken met een gevoel dat het behoud van hun baan afhangt van de kwaliteit van hun werk. Er is dus geen gelatenheid. In september, na de grote klap wel. Je had het gevoel dat de hemel op je hoofd viel. Nu de overheid in de bres is gesprongen voor de banken, is er meer rust.'

'Op dit moment lijkt er wel meer solidariteit, iedereen is betrokken partij. Maar zodra duidelijk wordt wat de toekomst in petto heeft, zodra zou blijken dat er ontslagen vallen, kan dat anders worden. Nu willen mensen daar niet aan denken. Ze schuilen achter het natuurlijk verloop en de mensen die met pensioen gaan. Maar wat als ze straks moeten vechten om hun plaats?'

DS, 20-12-2008