Ik word gewoon stil van dit artikel. Verschrikkelijk gewoon. De dag dat de begravenis van de man plaatsvindt is de andere ook dood. Dat was echt een familie dat het zwaard van damocles boven zijn hoofd had hangen (of zo iets ). Ik zou het vierjarig meisje niet bij de oma en de opa plaatsen omdat deze mensen al van een kleine uitkering moeten leven en het meisje niet meer de kans krijgt om in een warm nest op te groeien. Ik ga ervan uit dat de grootouders toch de rest van hun leven ongelukkig zullen wezen. Nu dat het kindje nog vier is zou het door een ander gezin of een jonger familielid (als die bestaat) kunnen worden opgenomen maar de grootouders staan voor mij helemaal als laatste op de lijst.

Het deed me onmiddelijk denken aan duiven toen ik de titel zag . Weet je dat zodra duiven verliefd worden, ze nooit meer bij elkaar uit de buurt gaan. En zodra de één sterft, sterft de andere enkele dagen later van liefdesverdriet. Vandaar ook de benaming: tortelduiven. Tesamen voor eeuwig.

Oké het duivenverhaal ter zijde. Nee het artikel schokte mij voornamelijk omdat mijn papa zelf een zwak hart heeft en hij let hier eigenlijk niet zo goed op. Hij is altijd bezig om andere en ons gelukkig te maken. Maar als ooit één van zijn dierbare sterft zal hij het zeer zwaar hebben (probeerd zich altijd sterk voor ons te houden) en ik ben bang dat zijn hart hierop zal reageren.