Het mag denk ik wel als positief beschouwd worden dat anno 2008 jongeren veel opener, vrijer kunnen praten over hun seksuele ervaringen, vooral dan met hun ouders. Hierdoor onstaat er in vele gevallen een hechtere band tussen ouders en kinderen. Ook gaan de jongeren zich veel gelukkiger, vrijer van zorgen voelen en gedragen. Doordat ze kunnen rekenen (zij het meestal in beperkte mate) op begrip en steun bij hun ouders wanneer ze willen praten over (al dan niet negatieve) seksuele ervaringen, gaan ze zich veel meer zelfverzekerd en begrepen voelen. Maar er is ook een negatieve kant aan een openere band tussen ouders-kinderen op het seksuele vlak. Ouders kunnen zich te veel en te hard opdringen t.o.v. hun kinderen omdat ze het seksleven van hun kinderen te nauwlettend in het oog willen houden. Meestal doen ze dat uit (overdreven) bezorgdheid.