Hoewel deze cijfers schokkend zijn als men er even over nadenkt is het vrij 'logisch'. Het leven wordt alsmaar duurder en duurder. En de mensen worden wat bang, ze willen hun huidige luxe niet verliezen hoewel ze dat gezien de huidige situatie eigenlijk niet meer kunnen betalen. Desondanks het feit dat ik de cijfers wel snap, snap ik niet hoe mensen kunnen overgaan tot de eigenlijke daad van het stelen. Ik word al zenuwachtig als ik in de mediamarkt met mijn rugzak binnenga hoewel dit eigenlijk niet mag. Of vroeger, in het kruidvat toen we de snoepjes nog zelf moesten wegen, voelde ik mij al een dievegge als vrienden van mij "foefelde" met de weegresultaten om toch maar de volledige 2 euro uit te sparen. Ik vind het wel een jammere zaak dat er blijkbaar in België zoveel mensen zijn die de moed wél hebben. Moest het nu gaan om voeding of water, dat zou ik nog kunnen begrijpen of goedpraten, voeding en water heeft iedereen echt nodig. Maar hetgeen hier in het artikel vermeld wordt zijn luxegoederen; Alcoholische dranken, schoonheids- en huidverzorgingsproducten of dameskleding vallen voor mij nu niet echt onder de noemer basisgoederen die men nodig heeft om te overleven.