In het basisonderwijs krijgen jonge kinderen een voldoende, degelijke lessenreeks die hen de basiskennis over het verkeer aanleert. Ze gaan zich verantwoordelijk gedragen met de fiets of te voet, want de juf heeft gezegt dat ze dan 'meewerken aan een veiligere wereld'. Op dat moment zijn kinderen nog haast volledig bëinvloedbaar door de ouders en de leerkracht.

Maar vanaf het middelbaar onderwijs vind ik dat er te weinig EXTRA energie wordt gestopt in de verkeerseducatie van jongeren.

Op de middelbare school komen (bijna alle) jongeren in hun puberteit terecht, w.w.z. dat ze veel meer bëinvloed gaan worden door hun leeftijdsgenoten in plaats van door de ouders of de leerkrachten. Dit zorgt in de meeste gevallen voor rebellie. Velen van hen gaan verkeersregels als iets stoms, onnodig ervaren. Verkeer is dan voor hen een opportuniteit waardoor ze kunnen opvallen, indruk maken. Ze willen een positieve bevestiging krijgen van hun leeftijdsgenoten. Hiermee denken ze een 'coole' status te verwerven.

Bijgevolg gaan (te) veel jongeren hun basiskennis t.o.v. het verkeer verwaarlozen. Daarnaast hopen de meeste 16 tot 18-jarigen zo snel mogelijk met een hippe brommer of auto over onze wegen te scheuren, zonder dat ze voldoende weten van hoe ze zich nu juist in het verkeer dienen te gedragen. Hierdoor brengen ze zichzelf én anderen in gevaar.

Enkel door tegen rebelse jongeren in te gaan met verkeersveiligheidcampagnes (doen-activiteiten op school, sprekers, choquerende beelden) kunnen de middelbare scholen de situatie alleszinds verbeteren. Secundaire onderwijsinstellingen mogen de moed vooral niet opgeven en men moet volharden in verkeersonderwijs. Op die manier redden de scholen niet alleen de jongeren zelf, maar ook anderen waaronder de (weinige) echt verantwoordelijke weggebruikers.