Citaat:
|
Orgineel gepost door Kenny
Howard Hughes was geen autist. 
Ik denk ook wel dat deze film pas echt kan bekoren als je wat interesse hebt voor the Golden Era in Hollywood. Je moet denk ik al wat weten van Howard Hughes en zijn films (Scarface, baby!) om het verhaal echt te plaatsen. Hetzelfde met al die andere bijrolacteurs (Errol Flyn, Katherine Hepburn,...)
En als er te weinig gebeurd dan ligt dat alleen maar aan't feit dat Howard Hughes misschien geen interessant leven had. Althans volgens jou, maar ik vind net van wel. ;-) |
mja, weet ge, mss zijn dat allemaal wat signalen die ik krijg en dat ik daarom dat beeld kreeg:
wereldje op zneigen
hij kan alle geluiden en alles rondom zich buitensluiten en zich focussen op 1ding, in de film begint hij dan ook 1zin constant te herhalen en hij hoort niets meer rondom hem
hij is heel intensief bezig met 1ding(eerst film en vanuit film naar vliegtuigen bouwen) en vergeet zowat alle andere dingen rondom hem(de vrouwen die hij heeft)
reageert impulsief; maakt impulsieve beslissingen
obsessie: smetvrees
hij heeft aandacht voor kleine dingen, waar hij zich dan ook weer zo op gaat focussen en waar hij erg van in de ban is(het schilderij met de lama)
op zich lijkt zn leven achteraf wel interessant,als je gewoon even kort de kleine puntjes bekijkt en hoever hij het geschopt heeft,
maar in de film zat voor mij gewoon te weinig actie en hij was wat te langdradig
ik ken idd niet veel van die era, de namen zeggen me ook niet veel. Uit de film kon ik alleen afleiden dat hepburns een bekende en veel gevraagde actrice was, die een beetje was afgeschreven toen ze howard leerde kennen.