Het is inderdaad zo dat de opwarming van de aarde de oceanen in geringe mate bedreigd. In sommige delen van oceanen is de krilldichtheid tussen 1976 en 2003 naar schatting met tachtig percent afgenomen als gevolg van de verdwijning van het ijs. Pinguïns, albatrossen, zeehonden, en walvissen -en op de noordpool onze ijsbeer- krijgen het daardoor bijzonder moeilijk.

Maar ik denk dat de opwarming van het klimaat in dit artikel wat overroepen wordt. Ik denk dat we de oorzaak eerder bij onszelf moeten zoeken, meer bepaald bij de overbevissing. De helft van de visbestanden in de wereldzeeën worden namelijk maximaal uitgebaat en zeventien percent wordt overbevist.
Overbevissing, het gebruik van sleepnetten en andere destructieve vistechnieken, de niet-duurzame hydrocultuur en illegale visserij kunnen we eerder aangeven als oorzaak. Het gebruik van sleepnetten kan vergeleken worden met de kaalkap van de bossen. De sleepnetten brengen de koralen en de habitat van veel soorten enorme schade toe. Jaarlijks raken ook honderdduizenden zeevogels, schildpadden, zeezoogdieren en andere diersoorten verstrikt in de netten.


Een andere oorzaak kan de vervuiling van de oceanen, die organismen doodt en de ecosystemen ondermijnt, zijn. Vooral het effect van moeilijk afbreekbare stoffen die zich in het milieu ophopen, baart me zorgen. Afval in de oceanen, zoals plastic en achtergelaten vismateriaal, verwondt en doodt veel diersoorten. Daarnaast wijzen ook “dode zones” die met een gebrek aan zuurstof kampen op de verschraling van de oceanen.



Naar mijn mening schuiven we dus alles te snel op global warming, maar bij onszelf of bij het heersende politieke bestel de oorzaak zoeken, doen we niet.