actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Intrede van Sarah Palin smoort verkiezingsdebat

Intrede van Sarah Palin smoort verkiezingsdebat

Dankzij Palin is de politieke agenda versimpeld tot thema’s als abortus, het homohuwelijk en ze dweept met wapens.

Sinds begin september is de wereld in de ban van Sarah Palin, running mate van John McCain. De smaakmakende details van haar leven overspoelen de media. Praktisch iedereen weet dat haar 17-jarige dochter zwanger is. Dat ze graag jaagt en hamburgers eet van elandenvlees. Dat ze een speech afrondde, terwijl haar vliezen braken en haar mongoloïde zoontje zich aandiende. Dat ze heel kort na de bevalling weer op haar werk verscheen.

Door de aandacht voor de smeuïge wetenswaardigheden uit haar leven, ziet men over het hoofd dat Palin een betreurenswaardige invloed heeft op de agenda van de verkiezingen. Dankzij haar is de nuance in het debat in een klap verdwenen.

Religie is terug bij af. Van oudsher wordt dat vernauwd tot twee onderwerpen op de verkiezingsagenda: abortus en homohuwelijk. Daar draait religie om. Obama poogde de agenda te verbreden. Vanuit zijn religiositeit deed hij een appèl op de humaniteit. Religie heeft volgens hem ook te maken met respectvolle en onbevooroordeelde bejegening van anderen en met bekommernis om minderbedeelden, door hun toegang tot onderwijs en gezondheidszorg te verschaffen. De manier waarop hij zijn geloof beleed, raakt veel meer aspecten van de politieke agenda.

De poging van Obama is helaas gestrand dankzij de aandacht die Palin richt op haar mongoloïde zoontje –ze showt hem op het podium en geeft het ene na het andere interview over haar keus om niet tot abortus over te gaan, terwijl ze wist dat hij het Down-syndroom had. Het debat gaat alleen nog maar over abortus; andere religieuze onderwerpen verdwenen van de agenda.

Daarnaast is de discussie over het Tweede Amendement versimpeld. Dat was een eendimensionaal issue in de verkiezingsstrijd: je was voor óf tegen wapenbezit. Klaar. Obama trachtte hier nuance in te brengen. In zijn speech op de partijconventie zei hij: „De realiteit kan anders zijn voor jagers in ruraal Ohio, dan voor wie geplaagd worden door het geweld van gangs in Cleveland, maar vertel me niet dat we het Tweede Amendement niet hoog kunnen houden én de AK-47’s uit de handen van criminelen kunnen houden.” Obama probeerde zo rotsvaste, ideologische tegenstellingen te ontstijgen en een gespreksniveau te introduceren waarop partijen elkaar vinden. Hij toonde zo een nieuwe leiderschapsstijl die Amerikanen, gewend aan een hoogst partijdige politieke cultuur, vreemd is.

Ook dit initiatief is mislukt vanwege de intrede van Palin in de verkiezingsarena. Zij is haar leven lang lid van de National Rifle Association en jaagt er lustig op los. Hier koketteert ze mee: er circuleert een foto waarop ze stralend met een geweer poseert en in interviews zegt ze, als het Tweede Amendement ter sprake komt, dat als je wapens gaat verbieden, je de mensen benadeelt die ze ’verantwoord en ethisch’ gebruiken. Bovendien is jagen een way of life, in haar thuisstaat Alaska schieten ze sinds jaar en dag als sport op elanden. Het debat gaat niet meer over de problemen met gangs en AK-47’s maar over die vermaledijde hamburgers.

Die versimpeling trof ook de milieudiscussie. Aanvankelijk ging die over het oppompen van olie in Amerikaanse (natuur)gebieden om onafhankelijker te worden van de Arabische wereld. Alles draaide om energy independence, het motto waar de Republikeinen patent op leken te hebben. Obama keek verder en sprak over alternatieve bronnen, niet alleen om de onafhankelijkheid maar ook vanwege het mondiale milieuprobleem. Hij stelde zich als verantwoordelijke wereldburger op.

Palin gaat in speeches gretig in op haar verworvenheden als gouverneur, die veel met gas en olie te maken heeft. Ze hief het verbod op boren in tal van gebieden in Alaska op, peuterde omvangrijke subsidies voor pijpleidingen los en zorgde dat er een enorme gasleiding in de staat kon worden aangelegd –daar is ze trots op. Met als jammerlijk gevolg dat het alleen maar gaat over... olie.

Dankzij Palin is de inhoudelijke agenda vernauwd tot simplistische thema’s waar de conservatieve Republikeinen uitstekend mee uit de voeten kunnen. Wrang is dat Palin dit wapenfeit niet eens op haar eigen conto kan schrijven: het is geen persoonlijke verdienste. Ze is een intellectueel lichtgewicht en kwettert in de microfoon als een tiener die net tot cheerleader gekozen is. Ze ratelt een geprefabriceerde tekst af. Obama is superieur. Maar ze geeft hem toch het nakijken.

Trouw, 23-09-2008