actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Schooldag van 8u. tot 18u.?

Te veel vakantie, te weinig school

Als we uit het Groen!-voorstel van de onthaaste schooldag één terechte observatie kunnen distilleren, is het wel dat de kinderen te weinig tijd op school doorbrengen, vindt ANNEMARIE SCHAERLAEKENS. Maar niet de schooldagen moeten langer, de vakanties moeten korter.

Een schooldag van 8 tot 18 uur voor alle kinderen lijkt wel erg lang en vermoeiend. Toch mag men Groen! ook feliciteren omdat het met zijn voorstel heeft aangedurfd te raken aan het taboe van de te korte schooltijd.

Zelf zou ik de oplossing eerder zoeken in minder vakantiedagen en meer schooldagen. Als we in Europa rondkijken is dit absoluut geen ongewoon voorstel, en het lijkt mij minder stresserend voor het kind. Als men eerlijk is: welk kind verveelt zich niet tijdens de laatste vakantieweken? Ook weten professionelen dat kinderen te veel vergeten zijn van het vorige schooljaar na het te lange groot verlof.

Wanneer wij enkele weken geleden konden vernemen dat 1 kind op de 4 bijles krijgt, zou men eenvoudigweg kunnen concluderen dat de school niet is aangepast aan een vierde van de kinderen, maar neen, de school repliceerde dat zij 'handen tekort' komt om alle probleemkinderen op te vangen.

Mijn mening is eerder dat de school niet zozeer handen te kort komt, als wel schooluren te kort komt. De enquête leerde dus dat 1 kind op de 4 bijles krijgt. Zelfs als het maar 1 op de 10 was: waarom leren deze kinderen niet wat ze moeten leren binnen het gewone schoolprogramma? Het is niet meer gebruikelijk naar simpele verklaringen te zoeken, maar toch: verplaatsen we ons eens naar het jaar 1958. Een kind dat toen het 4de leerjaar beëindigde had net zoveel tijd op school doorgebracht als een kind dat nu het 6de leerjaar beëindigt. De schooltijd is dus met een derde gekrompen. Sinds 1958 is het schoolprogramma bovendien (terecht) uitgebreid met de vakken W.O., L.O., een aantal creatieve vakken en leuke en leerzame uitstapjes. Intussen zijn in dezelfde school de schooldagen ingekrompen: de zaterdag verdween als schooldag, er kwam meer vakantie allerhande. Nochtans hebben kinderen van nu niet meer of minder leerpotentieel dan kinderen van 50 jaar terug. Maar ze moeten nu lezen, schrijven, rekenen (de basisvaardigheden) op veel kortere tijd onder de knie krijgen. Voor de doorsnee en zwakkere leerling is er minder tijd voor een rustigere stap-voor-stapbenadering en voor herhaling. Geen wonder dus dat minder kinderen het ritme nog kunnen volgen, en dat niet alle ouders er in slagen de zaak thuis 'bij te werken'. Veel bijlessen zouden overbodig worden als de school zelf meer tijd kon besteden aan het kind.

Binnen een ruimere schooltijd zou er niet alleen ruimte kunnen geschapen worden voor 'klimopklasjes' voor superbegaafden, maar ook voor 'langzaamaanklasjes' voor, zoals blijkt, 1 kind op de 4 .

Bestaan er dan geen echte leerstoornissen: dyslexie, dyscalculie, taalstoornissen en andere? Jazeker. Maar ook hier knelt het schoentje: deskundige interventie, van bijvoorbeeld de logopedist, is niet gepland binnen het schoolkader.

Dat het tekort aan schooluren nu wordt aangevuld, niet alleen met een waaier van buitenschoolse activiteiten, maar met huiswerkhulp door de ouders en bijles door een legertje specialisten, zet het van huis uit wat kansarmere kind dubbel in de kou. Dit kind heeft immers geen ouders die kunnen helpen bij de huistaken, sommige ouders zijn bijvoorbeeld analfabeet, of beheersen de taal van de school niet. Ze kunnen het kind op woensdagmiddag en na school niet rondrijden naar allerlei clubjes en beheersen de (ook financiële) toegang tot de bijwerklessen niet. Zo ondermijnt het gebrek aan schooltijd alle initiatieven omtrent het gelijkekansenbeleid en staat het haaks op de goedkope retoriek daaromtrent.

Een ernstige beroepsvereniging zoals VVL (Vlaamse Vereniging voor Logopedisten) raadt zijn leden consequent aan zich te houden aan erkende pathologieën. Door het tekort aan schooluren is er echter niet alleen een professioneel circuit van hulpverleners actief, maar daarbij is er stilaan een wildgroei van allerlei prijzige privé-initiatieven aan de gang. Zo kreeg bijvoorbeeld mijn kleindochter (4de leerjaar), vanwege de school nota bene, een reclamefolder mee, om à rato van 12,5euro per woensdagmiddag, een workshop in 'ademtherapie' te volgen, met als doel: 'Ik leer omgaan met wat ik voel en leer mijn sterke kanten gebruiken om mezelf te kunnen zijn. Ik leer omgaan met mezelf, ontdek dat niet alles perfect moet zijn. Ik leer omgaan met anderen via axenroos (wat dit ook moge zijn?) en leer respect hebben voor iedereen,…'

Eigenlijk, buiten de mysterieuze axenroos, allemaal dingen die in elke goede klas bijgebracht worden. En op wie richten deze workshops zich? Volgens de folder op 'kinderen met faalangst, kinderen die gepest worden, ADHD, autismespectrum, kinderen die het moeilijk hebben met scheiding of verlies,...' maar ook bijvoorbeeld op 'kinderen die houden van creativiteit'. Tja, welk kind houdt daar niet van ? Bij navraag blijken de inrichters van dit gebeuren geen enkel therapeutisch diploma te bezitten.

Het voorstel van Groen! is dus wellicht wat drastisch, maar legt wel de vinger op een aantal echte wonden, en verdient het dat hierover een eerlijke discussie wordt geopend.

Annemarie Schaerlaekens doceerde Taalontwikkelingsstoornissen aan de KU Leuven

DS, 20-09-2008