Wij hadden vroeger een abonnement op TV-express, een 'vrij deftig' dagblad waar regelmatig zelfs 'wetenschappelijke' artikels in stonden en waar roddels maar een klein deel van de inhoud uitmaakten. Enkele jaren geleden is dat blad overgenomen door Dag Allemaal en kreeg TV-express de inhoud van Dag Allemaal (helemaal hetzelfde), alleen de naam bleef. Bijgevolg lag dus bij ons toch enkele jaren Dag Allemaal (weliswaar in disguise) op de salontafel.
Ik ken dat tijdschrift dus wel (thank god heeft mijn klaagzang voor Humo gewerkt en ben ik er ondertussen van verlost) en kan alleen maar bevestigen wat Naegels zegt:
Citaat:
|
er is wel degelijk iets rots bij de redactie van het grootste Vlaamse weekblad
|
Maar wat eigenlijk nog erger en minder begrijpelijk is, is dat dat dagblad effectief het grootste aantal lezers van Vlaanderen heeft!
Dat er mensen geďnteresseerd zijn in het privéleven van Wendy van Wanten of Sylvie Melodie, gaat mijn petje toch echt te boven.
Kan iemand mij vertellen wat er zo interessant is aan iemand anders zijn problemen?
Vergeten de lezers van zulke artikels hun eigen problemen dan even? Of is het omdat ze zo bevestigd zien dat ze niet alleen zijn met hun problemen?
Ik snap het niet. Het gaat natuurlijk wel gelijk op met de trend van reality-tv, dat eigenlijk op hetzelfde principe gebaseerd is.
Is naar dit 'fenomeen' nog geen fatsoenlijk socio- of psychologisch onderzoek gevoerd? Want dat dit heel veel zegt over onze maatschappij lijkt me wel duidelijk... Maar wat dan, dat is de vraag, alleszins, mijn vraag.