Ik heb volgende reactie gepost op het interview. Toch wel interessant ook voor anderen om te lezen:

Proficiat met dit interview-debat. Ik vind het chique dat er op een eerlijke en duidelijke manier wordt gesproken zonder geroep, getier of makkelijke uitspraken. Ik kan alledrie de partijen begrijpen in hun standpunt. Ik heb zelf op scholengemeenschapsniveau in een gelijkaardige situatie gezeten. En feit is dat je soms, ondanks alle 'feitelijke' medezeggenschapsorganen, toch het onderspit delft. Wat belangrijk is, is dat je, zoals Luc Daemen aangeeft, vanaf het moment dat de beslissing gevallen is, wél als één team uit de hoek kan komen om er het beste van te maken. Ik denk dat het water alleen maar dieper wordt als je (zinloos) blijft proberen de beslissing terug te draaien. Natuurlijk moet je je stem laten horen, maar op een gegeven moment weet je dat de beslissing niet zal worden terug gedraaid. Net dan moet je de moed en de maturiteit hebben om rond de tafel te gaan zitten en mee te bouwen aan iets constructiefs. Je kan er (voor jezelf/studenten) meer uit halen als je nu meehelpt aan alle praktische problemen die je aanhaalt, dan als je die problemen louter blijft vermelden. Al besef ik dat die knop omdraaien moeilijk is. Sommigen kunnen dit snel, bij anderen gebeurt dit langzaam en sommigen komen er nooit aan toe. Ik denk dat het tijd is om de knop om te draaien, zowel aan LOT- áls LOV-kant.

__________________