De collectieve verdwazing Bij Stercheles dood


'Rond drie uur vanochtend is op de A12 ter hoogte van Londerzeel een dodelijk verkeersongeluk gebeurd. Een jongeman van 26 kwam na een bruusk manoeuvre met zijn sportwagen naast de rijweg terecht en botste tegen een boom. De klap was zo hevig dat de auto in stukken brak. De jongeman was op slag dood. Volgens de eerste vaststellingen van het parket zou hij met een onaangepaste snelheid hebben gereden. De jongeman was op terugweg naar huis, na een nachtje stappen. Er wordt nog onderzocht of hij onder de invloed reed van alcohol of drugs. Bij het ongeluk waren geen andere personen of voertuigen betrokken.'


Wat denkt u als u zo'n bericht in de krant leest, of op radio en televisie hoort? Eerlijk. Barst u bijna in tranen uit, bij het (alweer nutteloze) verlies van zo'n jong leven? Schuift u uren aan in de hitte om het rouwregister te tekenen? Gaat u met de krop in de keel uw medeleven betuigen aan de getroffen familie? Trekt u naar de plaats van het ongeluk met rouwkransen en huldebetuigingen om die arme jongeman te vereren?

Of denkt u: alweer zo'n opgefokte gast die straalbezopen met zijn sjieke kar tegen een boom knalt. Goed dat hij niemand anders op zijn dolle rit mee de dood heeft ingejaagd?

Of haalt u gewoon de schouders op, en gaat u door met uw dagelijkse beslommeringen?

Ik durf er gif op innemen dat 99 procent van de mensen in de laatste twee categorieën zitten. Niet zo bij François Sterchele, dus.

Nochtans is het bovenstaande bericht een objectieve weergave van het verkeersongeluk dat Sterchele het leven kostte. Alleen de plaats is gewijzigd. En de naam Sterchele werd niet vermeld.

Want ja: Sterchele was op weg naar huis na een nachtje stappen. In Antwerpen, in dancing Café Local op de Waalse Kaai: minstens één ooggetuige heeft hem daar rond kwart over twee zien vertrekken. En er bestaat een foto van zijn uitstapje.

En ja: hij zou te veel gedronken kunnen hebben (volgens een ooggetuige zou een GBA-speler die noodlottige nacht hem hebben aangeboden in Antwerpen te blijven slapen, omdat hij te veel op had).

En ook ja: hij reed vermoedelijk te snel: de wrakstukken van zijn Porsche spreken boekdelen.

Hoe komt het dan dat de hele Belgische pers in zo'n collectieve verdwazing is geraakt? Hoe komt het dat er haast niemand een kritische reflectie heeft gemaakt over de te snelle dood van een te snel levende Sterchele (één gelukkige uitzondering niet te na gesproken: een sportjournalist van De Morgen)?

Hoe komt het dat er geen algemeen debat is ontstaan over de moordende impact van te snelle (sport)auto's op onze wegen? Of een waarschuwing bij de mogelijke gevolgen van een eventueel alcoholgebruik achter het stuur (te trage reflexen, vervormd zicht, waardoor een manoeuvre misschien onnodig bruusk werd uitgevoerd, ik zeg maar iets)?

Omdat… dus plots de naam François Sterchele viel.

Daarom, dus.

Sterchele: iemand die behendiger dan de middelmaat tegen een zak leer, opgeblazen met lucht, kon stampen. Sterchele: een topvoetballer - in onze armtierige Belgische competitie, weliswaar - en nog een leuke gast ook, blijkbaar.

Maar ook: iemand die amper drie dagen voor een belangrijke competitiematch (want zijn Club Brugge was nog altijd in strijd voor een Champions Leagueticket) nog tot drie uur 's nachts gaat stappen.

Tom Boonen, Rutger Beke, Kim Gevaert, Tia Hellebaut,… die zouden dat eens moeten doen, zo drie dagen voor een topmoment in een discotheek gaan zitten. Het kot zou te klein zijn. Het verzamelde persgild zou ze ongenadig afmaken.

Nog een vergelijking: een aantal jaren geleden werd Jean-Luc Dehaene (ook al door een collega van de pers) betrapt toen hij met zijn wagen 130 km per uur reed. Iedereen schreeuwde moord en brand. Een schandaal, dat was het!

Maar bij Sterchele? Niks!

Het is natuurlijk verschrikkelijk, dat zo'n begaafde, leuke jonge gast op zo'n triestige manier aan zijn eind moet komen. Maar zo'n overkill aan beate, ongenuanceerde idolatrie, zonder de minste kritische (al was het maar 'rand') beschouwing van zowat alle media, is dat echt wel nodig?

Zou niet iedereen er wat meer aan hebben als de tragische dood van Sterchele toch wat discussie zou losweken over ons moordende verkeer? Of misschien de definitieve start wordt om eens echt te werken aan de diepe crisis waarin ons nationaal voetbal is weggetuimeld?

Zo iets van: laten we eerst maar beide benen goed op de grond houden, hard werken, minder zweven, tonen dat we al de emoties van de supporters waard zijn en over twee jaar naar het WK trekken, met een ploeg die een dijk van een prestatie neerzet.

En die sjieke sportkarren, inclusief schitterend overwinningsfeest, die komen dan wel.

Luc Pauwels is VRT-journalist


DS, 14-05-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB