De Vlaamse arbeidsmarkt was nog nooit zo krap. Het is de eerste keer dat er in Vlaanderen zo weinig werkzoekenden zijn in vergelijking tot het aantal vacatures. Dat blijkt uit de zogenaamde "spanningsindicator" van de Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling (VDAB). De krapte zorgt ervoor dat bedrijven hun vacatures niet meer ingevuld krijgen.

De spanningsindicator van de VDAB plaatst het aantal niet-werkende werkzoekenden in verhouding tot alle vacatures, behalve interim-opdrachten en tewerkstellingsmaatregelen. De indicator laat toe om de evolutie van de krapte op de arbeidsmarkt te becijferen. Omdat de interim-opdrachten niet worden meegeteld, onderschat de spanningsindicator de krapte op de arbeidsmarkt.

De spanningsindicator volgt de schommelingen van de conjunctuur. Van een ruime arbeidsmarkt begin 1999 evolueerde Vlaanderen pijlsnel naar een krappe arbeidsmarkt in 2000, om met de verzwakking van de conjunctuur vanaf 2001 opnieuw te versoepelen.

"Groeivertraging zorgt nog niet voor kentering"

Nooit tevoren was er echter zo'n krapte op de Vlaamse arbeidsmarkt als vandaag, schrijft de VDAB in haar tiende editie van "VDAB Ontcijfert". Zelfs de krapte in 2000 verbleekt bij de hedendaagse schaarste aan arbeidskrachten.

"De groeivertraging heeft nog niet gezorgd voor een kentering. Dat de spanningsindicator vanaf 2006 zo sterk daalt, is niet alleen te wijten aan de huidige krapte op de arbeidsmarkt. Ook het toegenomen marktbereik en de toename van het aantal dubbels in de vacaturedatabank van de VDAB verklaren de daling. Omdat er geen rekening gehouden wordt met openstaande interim-opdrachten blijft de vertekening beperkt."

De indicator laat ook toe regio's in Vlaanderen met elkaar te vergelijken. De algemene evolutie is overal dezelfde, want in elke regio is de arbeidsmarkt krapper geworden. Het enige verschil is de intensiteit van de krapte. "Regio's die in 2005 een ruime arbeidsmarkt hadden worden in 2007 doorgaans gekenmerkt door minder spanning dan de regio's die in 2005 al te kampen hadden met een krappe of gemiddelde arbeidsmarkt."

Zo evolueerde Hasselt op twee jaar van een zeer ruime naar een krappe arbeidsmarkt, waar Kortrijk-Roeselare, Brugge en Vilvoorde evolueerden van een krappe naar een zeer krappe arbeidsmarkt. Regio's met een ruime arbeidsmarkt zijn in 2007 niet meer te vinden. De verschillen zijn ook beduidend kleiner geworden.

Doorgaans loopt de spanningsindicator parallel met de werkloosheid in de regio's. "Die met de laagste werkloosheid, zoals Kortrijk-Roeselare en Brugge, worden gekenmerkt door de grootste krapte terwijl de Limburgse regio's, waar de werkloosheid nog relatief hoog is, de minst krappe arbeidsmarkt hebben."

Uitzonderingen

Er zijn echter uitzonderingen. "Zo kampt Antwerpen in 2007, nochtans de regio met de hoogste werkloosheidsgraad van Vlaanderen, toch met een krappe arbeidsmarkt", aldus de VDAB. "Reden is het hoge aantal openstaande vacatures waar de bestaande arbeidsreserve, met veel werkzoekenden uit kansengroepen, niet voldoende van kan profiteren. De 'mismatch' tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt is in grootstedelijke regio's zoals Antwerpen het grootst."

"Toch is de Vlaamse arbeidsreserve nog niet volledig opgedroogd, ook al is die de laatste jaren sterk afgenomen. De talenten van ouderen, allochtonen, kortgeschoolden en arbeidsgehandicapten worden nog niet ten volle benut", luidt het. (belga/mvdb)

bron: www.demorgen.be