Bwana Bart


HET jaar is nog jong, maar het ziet ernaar uit dat we nu al weten wie de Overstekend Wild Trofee Voor Politieke Onnozelheid 2005 in de wacht zal slepen. We willen niet op de feiten vooruit lopen, maar wie deze felbegeerde onderscheiding wil uitgereikt krijgen op het traditionele, luisterrijke gala van eind december, zal zich toch hard moeten inspannen om beter te doen dan Bart De Wever met zijn stunt aan de scheepslift van Strépy-Thieu.


De N-VA-voorzitter was daar vorige donderdag naartoe getrokken met een dozijn lichte vrachtwagens. De laadruimte daarvan komt overeen met wat nodig is om 11,3 miljard euro te vervoeren in briefjes van vijftig euro. Dat bedrag is volgens De Wever wat jaarlijks vanuit Vlaanderen naar Wallonië stroomt. Het verschilt amper van wat het Vlaams Belang heeft uitgerekend als de Waalse ,,plundering'' ten nadele van Vlaanderen.

Niemand kan precies berekenen welke transfers zoal doorheen België stromen, ook binnen Vlaanderen of van en naar Brussel. Het gaat tenslotte om een kluwen waarbij miljoenen individuen, bedrijven en instellingen zijn betrokken, als betaler, ontvanger of doorgever van geld. De Wever ziet de details daarvan graag over het hoofd.

Maar dat er veel geld naar Wallonië gaat, dat is zeker. Het kan moeilijk anders, want Wallonië is er - men bezoeke Charleroi of de Borinage - economisch en sociaal veel erger aan toe dan veel Vlamingen zich kunnen voorstellen. En dan wil het gelijkheidsbeginsel in een sociale en democratische staat dat wie dat nodig heeft, mag rekenen op de solidariteit van zijn medeburgers. Of De Wever dat nu graag heeft of niet, het federale België is nu eenmaal een feit.

En dan is het maar hoe men het voorstelt. Misschien had De Wever de transfers kunnen uitdrukken in coupures van vijfhonderd euro. Volgens de minister van Financiën, Didier Reynders, duiken er tegenwoordig opvallend veel van die briefjes op in het geldverkeer. Hij voegde daar fijntjes aan toe dat ze meestal afkomstig zijn van bankrekeningen in een klein land ten zuidoosten van België (DS 7 januari). Met die briefjes had één bestelwagen met een klein aanhangwagentje volstaan om de N-VA-stelling te illustreren.

Om in de stijl te blijven, had Bart De Wever ook kunnen overwegen om C-130-vrachtvliegtuigen te charteren voor zijn stunt. Tal van hongerende, maar dankbare volkeren kennen die immers als de brengers van reddend manna in tijden van nood -waarom dus ook niet de Walen. Daarvan had bwana kitoko De Wever er twee nodig gehad om zijn 250 kubieke meter geld te vervoeren - indrukwekkend toch, twee van zulke toestellen, en ze maken nog veel meer lawaai dan de voorzitter in zijn eentje kan produceren.

De expeditie naar Strépy suggereerde tenslotte dat die Walen het best, uit schuldbewustzijn over hun eigen onvermogen, wat dankbaarder mochten zijn voor zoveel Vlaamse gulheid. De Wevers onderneming had alles van de arrogante eigendunk waarmee kolonisatoren graag hun beschavingswerk in de verf plachten te zetten.

Met dit verschil dat het bij De Wever niet eens van harte is. De N-VA-voorzitter kwam de uiteraard luie en onbekwame Waal zeer zelfvoldaan de Vlaamse generositeit aanschouwelijk voorstellen, diezelfde Waal inpeperend dat hij nog niet eens in staat is om al dat gratis geld naar behoren te besteden, ja, dat hij het zelfs nog het liefst langs deuren en ramen buiten gooit.

Daarvoor diende de locatie in Strépy-Thieu, want die peperdure scheepslift brengt niet eens haar geld op, zegt De Wever. Zo denkt de aanhanger van de vrije markt: niets is van waarde als het geen winst oplevert. Alsof alle andere publieke infrastructuur of nutsvoorzieningen zo vreselijk rendabel uitvallen. Het ontbreekt Vlaanderen overigens helaas al evenmin aan half of geheel nutteloze openbare werken, wegen die in het veld eindigen of bruggen die nergens naartoe leiden.

De Wever wou met zijn stunt van vorige donderdag ludiek zijn, maar het was in de eerste plaats een agressieve provocatie, grof en kwetsend, ontdaan van elke kiesheid en ethische zin tot bescheidenheid en mededogen. Onbeleefdheid, ach ja, we zijn al wat gewend tegenwoordig.

Zorgwekkender is dat De N-VA 'de' Walen ermee als groep culpabiliseerde en de transfers als principieel onrechtmatig voorstelde. Maar misbruiken of niet (en ze bestaan zeer zeker in het huidige Wallonië), het principe van de solidariteit zelf ligt vast in de democratisch-federale legaliteit. Heeft de N-VA dan een verborgen agenda? Want als ze die legaliteit als principe ter discussie stelt, kunnen alle zieke, werkloze of gepensioneerde Vlamingen, die eveneens van de collectieve solidariteit genieten, zich maar beter zorgen beginnen te maken over wat de partij voor hen in petto heeft als ze een keer haar droom van een Vlaamse Republiek heeft kunnen realiseren.

11/01/2005 Marc Reynebeau

©Copyright De Standaard

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB