'Het lijkt wel of prematuur probleemkind moet zijn'
Ouders vechten tegen vooroordelen na nieuwe studie

TORHOUT - 'Onze Lars en Janis moesten eerst vechten voor hun leven, en dan tegen de vooroordelen. Iedereen vond dat hen wel iets móest mankeren, omdat ze zo vroeg geboren waren.' Een nieuwe, grootschalige studie bevestigt de moeilijkheden van premature kinderen tot in de volwassenheid. Maar het gezin Vandecasteele uit Torhout verzet zich tegen de clichés: 'Geef onze kinderen toch een eerlijke kans.' Tonny Verhaeghe

Noorse en Amerikaanse wetenschappers hebben met een grote statistische studie de effecten van vroeggeboorte in de rest van het leven onderzocht. Groei- en leerachterstand, gedragsmoeilijkheden, precaire gezondheidstoestand: tot in de volwassenheid ondervinden prematuren hinder van hun vroeggeboorte.

Herkenbaar voor Johan Vandecasteele en Kristien Demeulenaere uit Torhout, maar ze willen waarschuwen voor de clichés. 'Premature kinderen worden al zo in hokjes geplaatst, van bij de geboorte tot ver in hun schooltijd. Hoeveel schade wordt daarmee niet aangericht?'

Aan hun zijde Lars (14) en Janis (12). 'Alletwee bij de groteren van de klas', glundert de papa. Het zag er nochtans niet naar uit bij de geboorte. Allebei kwamen ze acht weken te vroeg, na 32 weken zwangerschap, met daarbovenop nog een groeiachterstand van 5 weken. Dysmatuur, wordt dat genoemd. Bij de geboorte zaten ze op het niveau van een baby na 27 weken zwangerschap. 'Janis was 37 centimeter lang en woog 1.230 gram, Lars 34 centimeter en nauwelijks 900 gram zwaar', vertelt Johan. 'Nauwelijks één kans op de vier kregen ze om te overleven, maar ze zijn er allebei doorgekomen. Gevochten hebben ze, en niet voor de laatste keer. Want er ís natuurlijk een flinke achterstand die moet opgehaald worden.'

'De groeiachterstand valt eerst op. Op de foto's van hun eerste communie zijn ze allebei nog de kleinste van de klas. Maar tegen hun plechtige communie zaten ze alletwee bij de groteren van de klas, ze hebben dat ingehaald. Hetzelfde met de motorische achterstand. Onze kinderen zijn later beginnen te stappen bijvoorbeeld, kruipen hebben ze helemaal overgeslagen. Ook de trap ging moeizaam: het was alsof hun hersenen niet meteen de boodschap konden overzetten naar hun benen. Samen hebben we daarop geoefend en we hebben dat ingehaald. Tegen hun 8 jaar waren ze gelijk met de rest van de klas.'

'De leerachterstand waarover gesproken wordt bij prematuren, hebben wij helemaal niet gezien, wel integendeel. Lars en Janis zijn altijd zeer leergierig geweest, meer dan andere kinderen. Misschien omdat ze kleiner waren en zich dus op een andere manier moesten manifesteren.'

'Het klopt wel dat onze jongens zich in de kleuterklas en lagere school anders gedroegen dan de anderen,' geven Johan en Kristien toe. 'Wat sneller afgeleid, soms minder betrokken. Maar ze stelden ook meer vragen bij dingen.'

Voor de ouders was het nooit een punt, maar zijn hadden er grote moeite mee dan de buitenwereld van hun prematuurkinderen bij voorbaat probleemkinderen maakte. 'Het begon bij gelijk welke inschrijving waar we de geboortegegevens moesten bijzetten. 900 gram bij de geboorte, dan kreeg ik de opmerking dat ik vergeten was de kilo's erbij in te vullen. Dat is niet erg, maar de consequenties wel. Want meteen worden je kinderen apart gezet. Op school, bij Kind en Gezin, bij het CLB, het vroegere PMS: ze werden telkens weer overladen met vooroordelen. En uitgestuurd naar alle soorten professoren voor alle soorten testen. Omdat ze prematuur waren en zich - volgens al die mensen - anders gedroegen en iets moesten hebben. Autisme, Asperger, ADHD, noem maar op: ze moesten op alles getest en werden binnenste buiten gekeerd. Terwijl er helemaal niets scheelt aan onze jongens!'

'De scholen en het CLB hebben eigenlijk een stempel op onze premature kinderen gezet, en daarnaar gehandeld. Gelukkig hebben onze jongens zich daar goed kunnen over zetten. Ik denk soms dat ze er zelfs sterker door geworden zijn. Eerst hebben ze moeten vechten voor hun leven, daarna om zichzelf staande te houden tegen een bevooroordeelde omgeving.'

Bron: http://www.hetnieuwsblad.be, 27/03/2008
Reactie:
Dit artikel is een goed bewijs om aan te tonen dat niet elk prematuur kind per definitie een probleemkind hoeft te zijn. Ik heb ook een neefje dat 7 weken te vroeg geboren is en daardoor enkele weken in de couveuse heeft gelegen. Hij is nu 1 jaar en hij kent geen enkele groeiachterstand meer.. Dit is misschien eerder uitzonderlijk, maar we moeten deze kinderen toch zeker een kans geven !! Daarnaast vind ik het wel goed dat deze kinderen onderzocht worden voor allerlei ziektes zoals ADHD, Asperger e.d., want de kans dat zij zo'n ziekte hebben ligt toch wel een stuk hoger.