Je kan natuurlijk altijd nog een stapje verder gaan... (Niet in lagere jaren)

Het werken met de niet-interpreteerbare getallen, het maken van oefeningen die weinig zinvol maar wél gruwelijk zijn ... Het stemt allemaal tot hetzelfde: niet stilstaan/nadenken is de enige manier om resultaat te behalen.

Laat leerlingen daar maar eens even over denken, in vraag stellen, koppelen aan WO II + eigen situaties...

Het begint abstract, maar je kan er uiteindelijk concreet mee eindigen.

(Lang leve de PAV-invloed)

En ik blijf het zeggen. Over dit onderwerp denk ik niet dat je leerlingen moet sparen. (Dat doen we de dag van vandaag al te veel!) Het is verrijkend dat leerlingen zich ongemakkelijk voelen bij zoiets en 'dit niet kunnen vatten'.
--> Laat ruimte om die gevoelens te uiten, maar ga ze alstublieft niet uit de weg!!!
--> EN: Vraag: We zien elke dag beelden van vermoorde onschuldige burgerslachtoffers. Hoe komt het toch dat die beelden niet blijven plakken, maar WO II wel?

__________________