Ik sluit mij wel een beetje aan bij wat Glenn al zei. Ik denk dat ouders die een kindje met het syndroom van down op de wereld zetten, plots wel een andere visie op het leven krijgen. Je beslist dit als ouders waarschijnlijk ook niet alleen. Als het kindje geboren wordt weet heel de familie dit en dus spreek je hier toch over met andere mensen. Die zullen hun mening toch ook wel kenbaar maken. Voor mensen die er verder af staan is het natuurlijk gemakkelijk om kritiek te hebben...
Daarom denk ik dat de ouders hierover wel goed zullen nagedacht hebben. Ook dokters gaan niet zomaar een kindje opereren omdat de ouders dat willen, die gaan sowieso eerst praten met de ouders over het hoe en het waarom denk ik.

Wat onze samenleving betreft ga je inderdaad niets kunnen veranderen, dus conclusie: het kind wordt bekeken. Nu is het nog klein, en herstel je snel van een operatie. Wat dat spelen betreft denk ik dus zeker dat het kind nog voldoende zal kunnen spelen. Wij weten ook niets van het uiterlijk van het kindje, maar bijvoorbeeld een stuk van de tong inkorten lijkt mij niet alleen een operatie voor het uiterlijk. Misschien helpt dit het kind wel tot beter spreken?
Ik denk dus ook wel dat het kind hier later goed mee zal zijn. Men kan tegenwoordig veel met chirurgie en in dit soort gevallen vind ik het nut van plastische chirurgie wel goed.