Deze trend vind ik persoonlijk ook wel verontrustend, maar ik vrees dat er weinig aan te doen valt. Er zijn echt ouders die de aanwezigheid van hun kind "kopen". In sommige situatie krijgt het kind vanalles zodat het kind het leuker vind om bij mama of papa te wonen, want daar heb ik een tv, mag ik snoepen, moet ik niet helpen afwassen, ... Het leven van het kind wordt zo aangenaam mogelijk gemaakt opdat het kind toch bij hem/haar zou willen wonen. Meestal wordt de andere ouder dan ook nog eens zwartgemaakt. Zodat het kind een negatief beeld krijgt van de andere ouder. In zo'n situaties wordt er echt niet meer gekeken naar het belang van het kind.

Ondertussen wordt er wel steeds meer geopteerd voor co-ouderschap. Dit vind ik wel een positieve evolutie. Zo wordt de vader (of soms ook de moeder) niet meer gezien als "de weekend-ouder". Het kind kent dan zijn vader en moeder even goed en kan zich zelf een beter beeld vormen van hoe zijn/haar ouders zijn. De negetieve dingen die de ouders over elkaar vertellen zullen dan misschien minder invloed hebben op de mening van het kind.

Volgens mij is het belangrijk dat ouders toch wel begeleid worden als ze beslissen om te gaan scheiden. Ouders moeten beseffen dat ze moeten handelen in het belang van hun kind en niet uit eigenbelang. Ze moeten weten wat het effect van een scheiding kan zijn op een kind en hoe ze hier best mee kunnen omgaan. Zo wordt het voor het kind misschien toch minder pijnlijk. Hopelijk wordt deze evolutie dan niet verdergezet.