actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Klimaatbeleid EU kost burger 3 euro per week

Europese meerwaarde

Het is natuurlijk niet wat we op dit moment willen horen. Naast de hollende prijzen, de dalende koopkracht en de crashende aandelen brengt de Europese Commissie de blijde boodschap dat haar klimaatbeleid ons voortaan drie euro per kop en per week gaat kosten. Zoveel is er nodig om tegen 2020 de CO2-emissie met 20 procent terug te dringen, onze afhankelijkheid van ingevoerde fossiele brandstoffen te verminderen en het aandeel van hernieuwbare energiebronnen met 20 procent te verhogen. Dat alles in een strategie om de opwarming van de aarde tegen te gaan en een duurzame economische groei mogelijk te maken.

Tegen het principe valt weinig in te brengen. Maar de toepassing van dit grootschalige plan is een complexe zaak. Qua impact op ons dagelijkse leven wordt ze al vergeleken met de invoering van de euro. Het debat erover drijft de spanningen tussen de lidstaten naar grote hoogten. Neem het voorbeeld van België: wij hebben te weinig zon voor zonne-energie, te weinig snelstromende rivieren voor waterkracht en te weinig plaats voor windmolens. Toch moeten we, als industriële vervuiler en als rijke lidstaat, ons deel van de inspanning leveren. Aangezien we van onze eigen politici mochten vernemen dat de kas al niet voldoende bevat voor hun eigen binnenlandse projecten, lijkt er alle reden tot somberheid.

Die redenering mogen we ons niet laten aanpraten. De invoering van het klimaatplan is misschien problematisch, maar het plan zelf komt er omdat er ons enorme uitdagingen wachten. Geen strategie hebben, wordt vele keren duurder. Als problemen onvermijdelijk zijn, dan is het een goede stelregel om ze meteen en doortastend aan te pakken. Dat bespoedigt oplossingen en het biedt wellicht voordelen, ook economische. Een pionier kan zijn duur betaalde voorsprong later tienvoudig terugverdienen. De inspanningen die de Europese Commissie voorstelt zijn geen uitgaven, maar investeringen.

Daarnaast is de Europese dimensie belangrijk. De Unie met haar 27 leden is vaak en terecht aan kritiek onderhevig: log, inefficiënt, dirigistisch, ver van de burger. Met deze voorzet bewijst de EU haar meerwaarde. Geen enkele lidstaat, ook niet de grootste, kan alleen een rol spelen in deze kwestie. Als we het in debatten tussen staten eens zouden moeten worden over de verdeling van lusten en lasten, kwamen we nooit een stap verder. Als de Unie niet bestond, zouden we ze dus bij deze gelegenheid moeten uitvinden.

Als kleine lidstaat, met een roeping tot innovatie en hoge toegevoegde waarde, kunnen we bij dit plan garen spinnen. Dat vereist dan wel dat we grootser en meeslepender leren denken dan het uitdelen van cheques als de stookolieprijzen stijgen en het heropenen van vervuilende hoogovens als de vraag naar staal opveert. Politici die het lef hebben om daarvoor op te komen, moeten de volgende verkiezingen niet vrezen.

DS, 24-01-2008 (Bart Sturtewagen)