Commentaar Le Soir


Hij heeft het gedaan. Daarvoor alleen moeten we hem dankbaar zijn. Bovendien is de nota van Verhofstadt geen document waarin alleen maar eisen worden opgesomd van de ene gemeenschap aan de andere, maar een tekst met een brede visie op de toekomst van België. Het is weer eens wat anders dan het gekrakeel van de voorbije zes maanden. Dat alleen is dus opmerkelijk. Verhofstadt is de enige politicus die dat risico kon nemen. Hij is ook de enige die nog de geloofwaardigheid heeft om zo'n oefening te maken, dankzij zijn ervaring en zijn imago van eerlijk politicus.


Niet alleen getuigt de tekst van visie, hij is ook realistisch. Verhofstadt herneemt enerzijds het idee van een sterke federale staat (een wens van de Franstaligen), en pleit tegelijkertijd voor een verregaande autonomie van de deelstaten (een Vlaamse wens).

We moeten er geen doekjes om winden: als Verhofstadt bepaalde bevoegdheden wil herfederaliseren, dan is dat grotendeels opsmuk en effectbejag: ontwikkelingssamenwerking en geluidsnormen, veel heeft het niet om het lijf. Hij bevestigt de federale staat vooral in zijn rol van de scheidsrechter die de grenzen van het aanvaardbare bepaalt, waarbinnen elke deelstaat zich vrij kan bewegen om aan te tonen dat zij de rijkste is. Zo zullen in het België van Verhofstadt werklozen, gepensioneerden, deeltijds werkenden en kinderen erg verschillende uitkeringen kunnen krijgen naargelang de regio waarin ze wonen.

Moeten we daar aanstoot aan nemen? Daarvoor is dit niet het geschikte ogenblik. Natuurlijk zal er druk onderhandeld moeten worden over sommige, vooral sociale voorstellen in de nota. En vanzelfsprekend is het laatste woord nog niet gezegd over de graad van regionalisering van sommige bevoegdheden. Maar het leidt nergens toe om de hele filosofie van deze nota in vraag te stellen.

In zijn communautaire nota herrekent Verhofstadt de werking van de Belgische staat en pleit hij tegelijkertijd voor verregaande loyauteit en diep vertrouwen tussen Franstaligen en Vlamingen op het federale niveau, om het evenwicht en de efficiënte werking van de federale staat te vrijwaren. Dat is een hachelijke, bijna onmogelijke opdracht. Maar het is waarschijnlijk de enige uitweg, want Verhofstadt loopt zo in een wijde boog om de heikele thema's die de boel zouden doen ontploffen - de uitbreiding van Brussel, de splitsing van de sociale zekerheid - en vraagt aan alle partijen om compromissen te sluiten. De recente gebeurtenissen laten er geen twijfel over bestaan: het is de enige manier om het land overeind te houden. Het zou zelfmoord zijn om dit document naar de prullenmand te verwijzen.


DS, 09-01-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB