actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Honderd kilometer fietspaden op komst

Zo vlak als een biljart

Zestig miljoen euro investeringen en dus honderd kilometer fietspaden per jaar is uiteraard niet min (DS 4 januari). Elke kilometer fietspad is winst. Winst die we dringend nodig hebben als we het aantal ongelukken met fietsers naar beneden willen halen. De beste remedie tegen ongelukken is natuurlijk de aanleg van veilige en goed doordachte fietspaden.

Dat die fietspaden nu eindelijk ook aangelegd worden, is nog beter nieuws. Al is een fietspad aanleggen blijkbaar een werk van lange adem: er zit algauw vier tot vijf jaar tussen de beslissing tot aanleggen en de aanvang van de werkzaamheden, zeker als er onteigeningen moeten gebeuren.

Alleen nog maar om de fietspaden van het bovenlokale fietsroutenetwerk (zowat de autosnelwegen voor het fietsverkeer) aan te leggen, is bovendien volgens de Vlaamse regering 1,4 miljard euro nodig. Als die kostenraming klopt, zal het in het huidige investeringsritme van zestig miljoen euro per jaar nog 23 jaar (!) duren alvorens de bedoelde fietspaden aangelegd zijn. De aanleg van het lokale netwerk van fietswegen zal nog meer geld vergen en dus nog veel langer duren.

Moeten we juichen om die zestig miljoen euro? Ja, omdat het bedrag tien jaar geleden nog op 12,5 miljoen euro stond. Nee, omdat het bedrag vijf jaar geleden nog op 75 miljoen euro stond. In plaats van te versnellen, zijn we dus weer wat aan het vertragen. 'We krijgen die zestig miljoen euro per jaar al niet op', zullen de bevoegde ministers Crevits en Van Brempt ongetwijfeld opwerpen, maar dat is een behoorlijk zwak argument: zij hebben de procedure immers voor het grootste deel zelf in handen. Eigenlijk vallen alleen de onteigeningsvergoedingen buiten hun bevoegdheid. Daarom wil de Fietsersbond ook die bevoegdheid geregionaliseerd zien, zodat de onteigenende overheid - het Vlaamse gewest - meteen ook de onteigeningsvergoeding kan bepalen (uiteraard op tegenspraak) en het proces zo nog versneld kan worden.

We begrijpen ook niet waarom het investeringsbedrag niet kan worden opgetrokken op het moment dat de Vlaamse begroting ongekende overschotten heeft. Er is voldoende geld, er zijn voldoende projecten en projectaanvragen, en toch blijft het bedrag op zestig miljoen euro hangen. Het wordt niet eens geïndexeerd, dus eigenlijk wordt het elk jaar minder, want de aanleg wordt elk jaar duurder.

Het totaalbudget voor de wegeninfrastructuur bedraagt volgens het artikel in De Standaard 240 miljoen euro. Zestig miljoen euro voor fietspaden is dus een kwart van het totaalbudget, en dat lijkt bijzonder hoog. Maar die 240 miljoen is helemaal niet het totaalbudget voor onze wegeninfrastructuur. De financiering voor het Masterplan Antwerpen, bijvoorbeeld, zit er niet in, die heeft men in de beheersstructuur van de BAM geschoven. Als de ministers laten uitschijnen dat fietsinfrastructuur voor hen een prioriteit is, dan springen ze wel erg creatief met de cijfers om. Als we alle middelen voor onze wegeninfrastructuur in aanmerking nemen, dan is de zestig miljoen euro voor fietsinfrastructuur net ontgoochelend weinig.

De staat van het wegdek blijft voor zowat alle fietsers de voornaamste klacht, zoals te verwachten was. De recentste fietspaden bieden wel het comfort dat je ervan mag verwachten (tot het perfecte voorbeeld langs de Scheldelaan in de Antwerpse haven: zo vlak als een biljart!), maar de fietspaden die de voorbije decennia werden aangelegd, zijn vaak een ware marteling voor de fietser: slechte funderingen in combinatie met kleine bestratingselementen (betonstenen, tegels...), dat moet wel leiden tot putten en verzakkingen. En vooral bij de overgangen aan zijstraten stuiten we nog vaak op de diepe regengoot die dwars over het fietspad gaat en die elke keer weer de fiets en de fietser door elkaar rammelt. Als de autowegen op die manier werden aangelegd, dan stond het land allang op stelten.

Patrick D'haese is de voorzitter van de fietsersbond.

DS, 07-01-2008