Een welgemeend hoera


Een nul-schuld. De Vlaamse minister van Begroting Dirk Van Mechelen (Open VLD) kondigt het al enkele jaren aan en op kerstdag volgend jaar is het zo ver: Vlaanderen is dan volledig schuldenvrij. De teller, die goed zeven jaar geleden nog op 5,3 miljard euro stond, staat volgende kerst op nul.


Als we straks aan de champagne nippen, kan er gerust een toast af voor onszelf, tenslotte is het ons aller verdienste - die van onze economie namelijk - dat we schuldenvrij zijn eind 2008. Misschien kunnen we zelfs eens toasten op onze Vlaamse bestuurders die omzichtig zijn omgesprongen met het belastinggeld en die verstandig zijn omgegaan met de gewestbelastingen (lagere tarieven leidden tot hogere inkomsten).

Geen schulden hebben is niet alleen een comfortabel gevoel, het biedt ook ruimte om ons geld aan iets duurzamers te besteden dan aan renteaflossingen; renteaflossingen die ons pakweg tien jaar geleden nog jaarlijks 438 miljoen euro kostten.

Vlaanderen kan, dankzij die goede kaspositie, de Vlaamse steden en gemeenten versneld een cent toesteken en 612 miljoen euro van hun schulden overnemen. Dat is een goede zaak natuurlijk, want wat hebben we aan een rijk Vlaanderen als onze eigen gemeente niet voor een adequate dienstverlening zou kunnen zorgen wegens haar hoge schulden?

Wat ons bij die andere speler brengt: de federale overheid. De nog steeds hoge federale schuldenlast steekt schril af tegen zoveel Vlaamse weelde.

Eind 2004 schreef de Vlaamse minister Frank Vandenbroucke (SP.A) in zijn beroemde open brief dat de federale overheid binnenkort haar engagementen tegenover de burger niet meer zou kunnen nakomen wegens geldgebrek. De financieringswet, die vooral de gewesten en gemeenschappen rijker maakt, hangt immers als een molensteen rond de hals van de federale overheid.

'De kosten van de vergrijzing zijn ten laste van de federale overheid, de opbrengsten van de groei gaan naar Vlaanderen en Wallonië', zei ook premier Verhofstadt in juni, in volle verkiezingscampagne.

Het wordt soms weinig beklemtoond, maar ook dát is dus een dwingende reden voor een staatshervorming. Vlaanderen houdt zich best klaar - en Van Mechelen is daar ook mee bezig - om een oorlogskas aan te leggen. We kunnen er immers donder op zeggen dat, als er straks meer bevoegdheden overkomen van het federale niveau, de centen niet zullen volgen. Scherper gesteld: we zullen niet alleen bevoegdheden overnemen, maar ook schulden. Een debat waar Wallonië, dat absoluut niet schuldenvrij is, met lange tanden aan deelneemt.

Vlaanderen mag blij zijn dat het de gesprekken kan aangaan met een gevulde beurs, in plaats van met een schooiershandje.


DS, 29-12-2007 (Bart Dobbelaere)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB