actualiteitsforums - Enkele post bekijken - De EU heeft een akkoord, de VS niet

De EU heeft een akkoord, de VS niet

De klimaattop op Bali sleepte zich gisteravond in de richting van een akkoord. Zonder harde afspraken over de uitstoot van CO2, want alleen zo konden de VS binnenboord worden gehouden.

Er werd nog een dag vergaderen aan de conferentie geplakt, die twee weken heeft geduurd. De onderhandelaars hadden de zaterdag nog nodig om te steggelen over de tekst van het slotdocument.

Het grote struikelblok was de Europese eis om de uitstoot van broeikasgassen de komende 13 jaar met 25 tot 40 procent te verminderen.

De Europese Unie ging naar de VN-klimaattop op Bali met als doel iedereen mee te krijgen naar de volgende onderhandelingen, die in 2009 een ’mondiaal en alomvattend akkoord voor na 2012’ moeten opleveren. Maar al in de eerste dagen bleek dat voor de VS de Europese broeikasgas-eisen onbespreekbaar waren. De VS wilden sowieso geen harde doelen, bovendien wilden ze dat de ontwikkelingslanden aan dezelfde eisen zou moeten voldoen als de geïndustrialiseerde landen.

Hoewel de arme landen als eerste gedupeerd worden door klimaatverandering, is het milieu van ons allemaal. „De atmosfeer is niet van Europa, Afrika, Australië, Azië of de VS. Bij klimaatonderhandelingen is er een gezamenlijke vijand. Bij deze top heb je daarom ongeacht de afloop geen winnaars of verliezers”, verduidelijkt WNF-milieudeskundige Donald Pols.

De VS kunnen wel de winnaar van de onderhandelingen worden genoemd. De streefpercentages voor reductie staan niet meer in de slotverklaring. En de Amerikanen leggen zich nergens op vast: iedereen mag zelf weten in hoeverre ze proberen de CO2-uitstoot te verminderen.

De EU is daarover ontevreden. Ze hadden gehoopt verder te komen. In 2009 moet er immers een vervolg komen op het Kyoto-protocol, en deze eerste stap is een kleine. De ontwikkelingslanden steunen de EU. Zij toonden doordrongen te zijn van de noodzaak om iets te doen.

Dankzij die noodzaak hebben ze ook veel voor elkaar gekregen; een plan om ontbossing tegen te gaan, een fonds voor technologieoverdracht en geld voor aanpassingen aan de klimaatverandering. Dit lukte mede dankzij de EU, en daarom stonden ze hun Europese partners de hele tijd bij.

Bovendien was het voor de ontwikkelingslanden en China onbespreekbaar dat zij even sterke maatregelen zouden moeten treffen om de uitstoot van CO2 te verlagen dan de rijke landen, zoals de VS wilden.

Waarom de VS naar de klimaattop zijn gekomen, is eigenlijk onduidelijk. Ze wilden niets. Voor de Bush-afgevaardigden was het een verplicht nummer. De wereld en steeds meer Amerikanen willen nou eenmaal dat het klimaatprobleem serieus genomen wordt. Prima, zeggen de VS, maar dan moet iedereen wat inleveren.

Dat is gebeurd. China en de ontwikkelingslanden hebben toegezegd zich in te gaan spannen. Europa staat voor een immense opgave om hoge CO2-reducties te bewerkstelligen die ze zichzelf hebben opgelegd in een eerder stadium. En de VS gaan het Bali-verdrag tekenen. De doelstelling van 25 tot 40 procent staat er niet in, maar Europa heeft een akkoord, zoals het zo graag wilde.

Bali heeft een eerste, hetzij kleine, stap gezet voor een akkoord in Kopenhagen in 2009.

Trouw, 15-12-2007