Ik hoef die cadeautjes niet!


Thomas Siffer ergert er zich blauw aan dat de politie geschenken uitdeelt aan autobestuurders die alcoholvrij rijden. 'Ik voel me beledigd als ik cadeautjes krijg omdat ik braaf ben.'


Ik heb sinds een kwarteeuw een rijbewijs. Ik heb honderdduizenden kilometers gereden. Toch heb ik pas gisterennacht voor het eerst moeten blazen. Dat vind ik erg jammer. Ik wou dat ik om de haverklap gecontroleerd werd. Niet omdat dat me zou verplichten nuchter achter het stuur te kruipen. Ik rijd sowieso alcoholvrij. En dat doe ik niet omdat ik bang ben van boetes, wel van het omver rijden van een onoplettend kind of een bejaarde man, zwalpend op een fiets. Neen, ik wil veel vaker in het zakje blazen omdat dan ook de andere mensen op de baan meer gecontroleerd zullen worden. Ik ben met andere woorden niet bang van nachtelijke controles maar wel van andere chauffeurs.

Ook nu ik voor het eerst mocht blazen had ik geen druppel gedronken. Daar kreeg ik van de politieman een Bob-sleutelhanger voor. 'En om u nog meer te belonen kunt u verderop uw zak geschenken gaan ophalen', zei de vriendelijke agent. Mijn zak geschenken? U zegt? Inderdaad, iets verder stonden welmenende jonge mensen zakken vol cadeautjes uit te delen.

Welnu, ik heb vriendelijk voor die beloning bedankt. Uit principe. Ik vind dat ik niet een cadeau verdien omdat ik nuchter achter het stuur zat. Mijn beloning is al groot genoeg: heb nog nooit een ongeluk gehad en ik breng mijn medeweggebruiker niet in gevaar. Ik vind die cadeautjes bovendien betuttelend. Honden en paarden mag je wat mij betreft met een suikertje belonen omdat ze een truukje aangeleerd hebben. Kinderen verdienen al eens een stimulans in de vorm van snoep. Als volwassene voel ik me beledigd als ik cadeautjes krijg omdat ik braaf ben geweest.

Wat die beloondrift betreft, gingen ze laatst in Gent gingen nog verder. Daar kreeg je niet een cadeau als je de wet naleefde, maar wel als je die overtrad. De stad hield namelijk een fietsverlichtingcampagne. Wie zonder licht met z'n fiets reed en gepakt werd, kon kiezen: ter plekke een lampensetje kopen voor twee euro of een pv van waarschuwing krijgen. In de winkel kost zo'n setje al gauw zeven euro. Met andere woorden: je kon tegen een lekkere korting je fiets in orde brengen. Het was dus zaak om zoveel mogelijk zonder fietsverlichting rond te peddelen en te hopen dat je op een agent-met-lampenwinkel botste. En de volgende nacht opnieuw. Weer een cadeau. Want wie netjes mét licht door de stad fietste, die kreeg niks. Noppes.

Laten we ophouden met die beloningen voor gehoorzaamheid. Ik wil geen sleutelhanger en geschenkenpakket omdat ik de wet naleef, en zeker niet omdat ik de wet overtreed. Waar stopt die beloondrift bovendien? Straks delen stadswachten een blikje cola uit aan wie zijn afval in de vuilbak gooit. Of word je met een abonnement op de boksclub beloond als je een jaar lang je vrouw niet hebt afgetroefd. Toch waar?

Thomas Siffer is mediaconsulent en tijdelijk algemeen hoofdredacteur van Story.


DS, 12-12-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB