Vlaming Geert Lambert flatert in 'De Slimste Mens'
Willem van Oranje, een prins? Ach...

'Ohlala, ik heb al wat mogen horen.' Dat Geert Lambert (Spirit) dinsdagavond in 'De Slimste Mens' op Eén Willem van Oranje niet wist te plaatsen, zal hij geweten hebben.
'Ik ben een republikein, dat heb ik ten overvloede bewezen.' Hij doet het klinken alsof hij met opzet verdween uit de populaire weetjesquiz van Woestijnvis. 'Ach, koningen, prinsen; ik heb daar niks mee. Voor mij hoeft dat niet.' Maar toch vindt Geert Lambert het redelijk onvergeeflijk dat hij maar één trefwoord kon bedenken bij Willem van Oranje: 'Nederland'. Hij wist op dat moment niet eens dat Willem van Oranje een prins was. 'Natuurlijk weet ik dat. Maar je weet hoe dat gaat. De tijdsdruk, de stress, murw geslagen door de seconden die wegtikken. Een black-out, noemen ze dat. Euh, die verdediging klinkt nogal zwakjes zeker?'

Dat vinden ze in de Wetstraat ook. Geert Lambert, de gewichtige ex-voorzitter van Spirit, de Vlaams-nationalist die de Groot-Nederlandse gedachte niet ongenegen is, zou toch moeten weten wie die Hollandse prins was die in de zestiende eeuw de opstand tegen de Spaanse bezetter leidde tijdens de Tachtigjarige Oorlog en zo aan de wieg stond van de Verenigde Nederlanden? 'Ik heb vandaag véél sms'jes gekregen ondertekend met prins Willem.'

'Och, het is maar een spelletje. Al blijft het erg pijnlijk. Maar is het niet véél pijnlijker dat we nog altijd geen regering hebben, dat de onderhandelaars maar blijven schipperen en dat ondertussen het land op apegapen ligt? Jawel, ik leef me helemaal in in de oppositie. Dát, mijnheer, is van belang.' (frp)

De reden dat ik dit artikel hier plaats is niet dat ik eens met Geert Lambert wil lachen. Ik wil met dit artikel eerder de aandacht eens vestigen op de macht die de media hebben op onze politici. De media kunnen iemand maken maar ook kraken. In dit geval Geert Lambert wordt bekritiseerd omdat hij een fout maakte in een quiz. De al dan niet relevantie van de heisa hieront laat ik in het midden. Enerzijds geef ik Geert Lambert gelijk als hij zegt dat hij momenteel met belangrijkere zaken bezig is, maar anderzijds heeft een politicus een voorbeeldfunctie als zelfs onze politici hun algemene kennis te wensen overlaat wat moet het dan worden met de algemene kennis van de hele bevolking, en hoe gaat een leerkracht zijn leerlingen nog gemotiveerd krijgen voor algemene vakken? De esensie nu hoe moeten we de macht van de media zijn en belangrijker nog hoe moeten we hier mee omgaan? Deze dagen draagt men de persvrijheid hoog in het vaandel en terecht een vrije pers draagt bij tot democratie. Of toch niet? De vraag is wat verstaan wij onder vrij? Een pers die onafhankelijk van de overheid van overheids bemoeienissen kan werken noemen wij vrij. Is dit wel zo? Neem bijvoorbeeld de commerciële zenders zijn deze wel echt vrij? Naar mijn mening niet ze zijn immers volledig afhankelijk van reclame inkomsten en deze hangen af van de kijkcijfers. Op zich is hier niets mis mee maar wat doen we met nieuwsprogramma’s? Dienen deze afhankelijk te zijn van kijkcijfers? Dit zou kunnen betekenen dat de diepgaande politieke berichtgeving evolueert naar een meer oppervlakkige benadering. Komt dit de democratie ten goede? Daarom wil ik pleiten voor een loskoppeling van nieuws en duidingprogramma’s van kijkcijfers. De overheid zou voor alle zenders subsidies moeten geven om hun nieuwsprogramma’s te financieren. Deze subsidies moeten continu en vaststaand zijn. Ze moeten éénmalig vastgesteld worden en vervolgens onveranderlijk aan de index gekoppeld worden. Regeringen of parlement mogen er nadien geen invloed meer op hebben want moest dit wel zo zijn konden ze het als drukkingmiddel tegen de pers gebruiken. Verder pleit ik voor een soort objectiviteits commissie die moet nagaan dat het nieuws wel objectief genoeg word gebracht vooral met het oog op montage en dubieuze interpretatie van cijfers. Deze maatregelen klinken misschien overbodig zeker voor België maar toch pleit ik ervoor. Onze persvrijheid is relatief goed beschermd en nog niet te zeer beïnvloed door het kapitalistische kijkcijfer systeem maar in andere Europese landen en ook Amerika is dit vaak wel het geval. We kunnen dan misschien ook een voorbeeldfunctie voor deze landen gaan vervullen.