Ik ben het er mee eens dat dokters steeds zo eerlijk mogelijk moeten zijn. Bij het inschatten van slaagkansen kunnen ze wel beter net iets te hoog dan te laag schatten maar het moet eerlijk blijven. Zodat de patiënt zelf kan beslissen. Kiest hij voor de hoop en wil hij nog vele pijnlijke en vermoeiende behandelingen ondergaan. Met het besef dat het waarschijnlijk niets zal uithalen maar hoop is, kan sterk zijn en als het om je leven gaat is naar mijn mening 1% slaagkans een voldoende reden het moest maar eens lukken. Niet tegenstaande heb ik ook alle begrip voor patiënten die bedanken voor die kleine kans en liever de korte tijd die hen nog rest besteden aan een waardig afscheid en willen berusten / aanvaarden wat hen overkomt. Dit is een zeer persoonlijk iets waarover alleen de patiënt en zijn naaste omgeving dient te beslissen. Dokters dienen de patiënt te volgen in zijn keuze. Indien hij voor de laatste kans kiest en alle inspanningen hier meegepaard gaande willen ondergaan moeten de dokters alles doen wat ze kunnen om de patiënt hierin te steunen. Kiest de patiënt echter om zijn laatste dagen, weken, maanden, … in alle rust dicht bij zijn geliefden door te brengen om zo alsnog een beetje rust te vinden en de tijd die hem nog rest zo “kwalitatief” mogelijk door te brengen dan moeten de dokters daar ook alle respect voor hebben en de patiënt hierin steunen en trachten die laatste tijd zo pijnloos mogelijk te maken. Blijkbaar doen niet alle dokters dat en dit vind ik spijtig.