Ik snap beide meningen. Maar ben zelf toch ook eerder geneigd te zeggen dat jaloezie misschien wel een positieve kant heeft.

Jaloezie is iets instinctief. Je kan het vaak niet helpen dat je jaloers bent, maar de manier hoe je ermee omgaat is belangrijk. Sommige mensen kunnen zeggen: ik ben helemaal niet jaloers... Dat vind ik fantastisch! Dat betekent dat je op de een of andere manier komaf hebt gemaakt met jaloezie.

Ik moet toegeven dat ik zelf ook wel eens jaloers ben. Ik en mijn vriend zijn 3jaar samen. Hij is nog nooit jaloers geweest (of hij laat het niet merken ).
Maar ik kan wel eens jaloers zijn. Ik geef dat dan ook eerlijk toe en zeg hem waarom ik jaloers was. En dat is voor mij de positieve eigenschap aan jaloezie. Toegeven dat je jaloers bent en je zo openstellen en je ziel blootleggen aan je partner.