actualiteitsforums - Enkele post bekijken - 'Trots van Vlaanderen' laat helden in de kou

Uw held of uw BV

Het is spijtig dat Trots van Vlaanderen voorbij is, ik had net nog een prijs bedacht: die van huichelaar van het jaar. Dan reik ik hem hier maar uit: hij gaat naar Regi! Aanwezig op de uitreiking van de trofeeën voor gewone Vlamingen die levens hebben gered en zwaarverbrande buren hebben verzorgd, poseert de Registrator met zijn lief Elke Vanelderen voor Het Laatste Nieuws. 'Ik gok dat we samen kleren ter waarde van een kleine gezinswagen aanhebben', lacht Regi die zijn exclusief kostuum van Les Hommes (kostprijs 2000 euro) toonde. Het tweedelige galastuk van Art of Vanity dat Elke rond haar ranke lijf droeg, mocht anders ook gezien worden., (Art of Vanity, ik verzin niets.) Gelukkig beseft het showbizzpaar wat er van hen verwacht wordt: 'Deze show zet ons, BV's, weer met de voetjes op de grond. Wat ik vanavond gezien heb, is véél straffer dan wat wij doen.'

'BV's voor één keer niet op het podium, maar in de zaal!' werd vooraf gejubeld. 'De fine fleur van de Vlaamse BV's applaudisseert er nederig voor de grootse daden die mensen van bij ons elke dag weer stellen.' Mijn oor. Donderdag al berichtte deze krant hoe de zestien 'gewone helden' die geen trofee wonnen, maar wel genomineerd waren, bij de opnamen van het gala ergens op het balkon gepropt werden, tussen de camera's, en dat ze zonder drankje of hapje moesten toekijken hoe de BV's in de zaal zich volgoten met champagne. Zij kwamen geen seconde in beeld. Sommigen werden zelfs naar huis gestuurd omdat er voor hen geen plaats was in de zaal.

Jan Huyse van productiehuis Eyeworks verontschuldigde zich, sprak van een incident, weet het aan het gebrek aan ervaring met het format en de locatie. Maar wie de uitzending zag, weet dat het aan het concept lag. Deze show was opgezet om precies het omgekeerde te bereiken van wat hij zei te beogen. De enige reden dat de dappere 'helden-van-bij-ons' gelauwerd werden, was om BV's en masse te laten schitteren in alweer een nieuwe rol: die van nederige, boetvaardige ijdeltuit, die beseft dat hij het moet afleggen tegen de gewone Vlaming, de échte held van deze tijd.

Kijk naar de website van Trots van Vlaanderen. Liefst 21 foto's van het gala kun je daar bekijken. Ik herken daarop Natalia, Jan Hoet, Geert Hoste, Luc Steeno, Piet Huysentruyt, Inge Vervotte, Stijn Coninx, Axel Daeseleire, Koen Wauters en nog enkele finefleurders - iedereen, behalve de helden.

Lees Het Laatste Nieuws. Ere wie ere toekomt: die krant heeft ruim aandacht geschonken aan de genomineerden zelf. Maar net zo goed vinden we een volledige pagina met foto's van de oogverblindende jurken en pakken van exquise ontwerpers waarin de BV's eer kwamen betuigen, al beseffen de dragers uiteraard dat eigenlijk de gewone Vlamingen in hun gewone kledij op die pagina hadden moeten staan.

En het paternalisme van het hele opzet! Dit zijn mensen die een leven hebben gered, die hun buurt leefbaar houden of zich elke dag inzetten om mentaal gehandicapten een fijn leven te bezorgen. En hoe worden die geëerd? Met applaus van een paar chic uitgedoste zangers en sterren van op het ijs. En daar moeten ze dan blij mee zijn?

Laat ik eens de antropoloog spelen. Trots van Vlaanderen is een zoveelste stap in een nogal hypocriete ontwikkeling die al een tijdje aan de gang is. Enerzijds hebben wij behoefte aan een elite waarnaar we kunnen opkijken: beroemdheden in dure kleren met excentrieke gewoontes, naar wier status we kunnen verlangen en over wiens strapatsen we kunnen schuddebollen. Anderzijds is er een sterke behoefte aan gelijkheid, een verering van de banaliteit van het bestaan en een afkeer van wie zich daarboven plaatst. Die laatste tendens wordt almaar sterker, maar zonder dat hij eigenlijk ten koste gaat van de eerste. Beroemdheid tooit zich vandaag met de veren der banaliteit. In reality soaps doet de beroemdheid zich voor als gewone man, in talentenjachten heeft de gewone man alle kans om beroemd te worden, waarna hij alle moeite doet om gewoon te blijven lijken. In beide formats zoeken we naar een elite, onder het mom van democratisering.

Trots van Vlaanderen is een volgende stap in die evolutie. De beroemdheid plaatst zichzelf schijnbaar ten dienste van de gewone man. Hij laat zich naar een duur hotel voeren, in zijn mooie kleren waarvan hij met plezier de prijs noemt, hij nipt aan zijn champagne en laat zich filmen en fotograferen voor de societypagina's, maar al die pracht en praal dient nu om eer te betuigen aan de 'echte helden'. In werkelijkheid gebeurt het omgekeerde: in de nederigheid bevestigt de elite zijn superioriteit. Maar het moet gezegd: we worden steeds creatiever in het verdoezelen daarvan.

Tom Naegels is schrijver

DS, 24-11-2007